lwów-kijów: dzień 6

Piątek.

Ostatni dzień w Kijowie. Tym razem na pełnym luzie. Wychodzimy po 11 i najpierw kierujemy się na dworzec kolejowy zostawić plecaki w przechowalni. Miejsce dziwne, na żetony i szyfr. Potem ruszamy do metra. Najpierw wyspa na środku Dniepru i siłownia, która powstała w latach 70 ubiegłego wieku. Samo miejsce jest naprawdę niesamowite. Chodzimy z aparatami, robimy zdjęcia. Dookoła ćwiczą ludzie, nikt nas nie przegania, wszyscy bardzo mili. Ja mam jednak jakiś opór przed fotografowaniem ludzi w takich miejscach, skupiam się więc na samych przyrządach rodem z MadMaxa.

Kachalka to siłownia w Kijowie zajmująca obszar 10 kilometrów kwadratowych zbudowana w latach 70 ubiegłego wieku. Pomysłodawcami tego nietypowego obiektu sportowego był Polak, były polski gimnastyk Kazimierz Jagielski oraz ukraiński cybernetyk Jurij Kuk.

Wiele maszyn, które tu się znajdują powstało w czasach zimnej wojny, gdy jedynym dostępnym budulcem był…złom. Stąd większość z nich zbudowana jest z części samochodowych, lodówek, rur, kamieni– słowem wszystkiego co było pod ręką. Zardzewiałe łańcuchy od czołgów i liny z morskich statków zostały „z grubsza” połączone ze sobą, tworząc w ten sposób prymitywne maszyny budujące siłę i wytrzymałość. Większość z nich została przytwierdzona do podłoża łańcuchem, aby zapobiec kradzieżom J Nie ma też co tu liczyć na mięciutkie siedziska… Zaś worki bokserskie zostały wykonane z opon.

W odróżnieniu od luksusowych klubów fitness, dostępnych wyłącznie dla jego członków, do których większość z nas jest przyzwyczajona, Kachalka jest dostępna dla wszystkich i to za darmo! Z tego też powodu można tu spotkać ludzi w każdym wieku.

Wracamy do metra i jedziemy w kierunku jednego z mostów. Tam trafiamy na naprawdę popieprzone miejsce. Z oddali zachęca nas widoczny łuk, a pod nim jakiś radziecki pomnik. Ale to nie wszystko. Pomnik ma namalowaną ukraińską flagę, nad nim jest usypana górka ziemi tak, że można na niego wejść (coś, co zapewne w dawnych czasach było nie do pomyślenia), a za nim gra muzyka z czegoś. Co przypomina wesołe miasteczko.

Nie wiem czy to celowy zamiar czy nie, ale udało się Ukraińcom idealnie ośmieszyć sam pomnik jak i system, który za nim stoi Brawo!.

Przez dłuższą chwilę podziwiamy panoramę miasta, która jest widoczna z tego miejsca. Kijów jest ogromnym miastem. Ma podobno niecałe 3 miliony mieszkańców – nie chce mi się w to wierzyć – jest za ogromny!

Idziemy na herbatę. Zachodzimy do miłej kawiarenki tuż koło placu na Majdanie. Młoda kelnerka ma przepiękny uśmiech i jest bardzo miła. Zamawiamy tylko herbatę. Spędzamy tu dłuższa chwilę. Rachunek na 70 hrywien. Zostawiamy wszystko, co nam zostało w kieszeni – 98 hrywien. Na rachunku zapisuję „thank you for your beautiful smile„.

Chodzimy jeszcze po samym centrum. Po drodze zachodzimy do bankomatu po pieniądze i decydujemy, aby wybrać się pieszo na dworzec kolejowy. Kawał drogi, ale idzie się bardzo fajnie. Rozmawiamy, dookoła wszystko rozświetlone światłami, na ulicach bardzo dużo ludzi. Po drodze zaczepia nas jakiś podpity facet. Pyta czy czegoś szukamy itp. Rozpoznaje, że jesteśmy z Polski. Mówi, że kiedyś tam pracował, jeździł gdy zmieniał się system. Wskazuje nam supermarket. Fajnie, że na niego trafiliśmy!

W pociągu w przedziale cztery łóżka – dwa dolne nasze. Nikt się nie dosiada, więc przynajmniej przez kilka godzin będziemy jechać w luksusie. Wcinamy kanapki. Ja zabieram się na iPadzie za pisanie relacji z dzisiejszego dnia.