tauron nowa muzyka dla h&m – dzięki!

Niesamowite dwa dni z tymi niesamowitymi dziewczynami! Tauron się już niestety skończył, ale liczę, że jeszcze się gdzieś spotkamy. Podobnie jak i na Open’erze tak i tu H&M miał najlepszą ekipę na całym festiwalu – bez dwóch zdań!

Natalia! Pamiętam o zdjęciach. I jednych, i drugich. Gocha! Leżak!:D

ala

Zawsze uśmiechnięta i optymistyczna Ala, dla której muzyka to życie i praca. Byliśmy na kawie, więc musiałem zrobić jej kilka zdjęć! Wspaniałe rozmowy, bardzo miło spędzony czas i oczywiście przepyszna kawa mrożona na Barce nad Wisłą.

sesja w centrum spotkania kultur

Zorganizowaliśmy wczoraj fajną, szybką sesję zdjęciową w lubelskim Centrum Spotkania Kultur. Chłodne betony, brak ludzi, niesamowite wnętrza i przepiękna Oliwia w odjechanych kreacjach Zimnickiej i mejkapie Izy! Szkoda tylko, że nam tak szybko światło uciekało (nie było możliwości porozkładania się z lampami). Pozdrawiam przemiłego pana z ochrony🙂

open’er dla h&m – dzięki!

Zmęczeni jak cholera, ale fajnie było robić zdjęcia na Openerze dla H&M – zwłaszcza z tak fajną ekipą! Nie było drugiej takiej strefy, ta H&M była najlepsza! Na zdjęciu ze mną Natalia Przybylska-Wlazło i Mateusz Kiwak. Oczywiście wielkie dzięki dla Maćka Kiwaka, dla dziewczyn pracujących w strefie (były niesamowite!), dla osób pracujących w dziale z naszywkami (byli tak zapracowani, że nie miłem kiedy się z nimi pożegnać), dla osób z H&M oraz ochroniarzy, z którymi można było fajnie pogadać.

(Ania i Maciek)

Jestem opalony, ze strasznie bolącymi nogami, ale bardzo szczęśliwy!

młody muzyk roku 2016

Gala Młody Muzyk Roku 2016, kulisy… Było super! Ala z nagrodą dla zwycięzcy i główna scena z jednym z finalistów. Nie mogło zabraknąć selfie od lustra. W obronie ziemi czyli fajna rzecz przed Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Merkel w mojej Polce. Pierwsze dni wiosny to okres idealny na rozpoczęcie sezonu rowerowego. W Akademii Fotografii prowadziłem zajęcia z fotografii beauty – było spoooro błyskania, przestawiania styropianów, zmieniania modyfikatorów… Na koniec śmierć nazistom, czyli dwie części Wolfenstein!

Centrum Spotkania Kultur w Lublinie to naprawdę fajny budynek, kawał dobrej architektury. Chwilowo jeszcze zamknięte, ale polecam z zewnątrz. Latem zapewne będzie tętnić życiem.

Dodatkowo pospacerowałem przy nowym Aqua Parku – również bardzo fajne miejsce. Tak, to był fajny spacer po Lublinie – pierwszy raz od jakiś 3 lat. Prowadząc zajęcia w Akademii Fotografii poznaję bardzo wiele niesamowitych osób – jak np. Adam Bojara z Teatru (i galerii sztuki) Rampa, od którego dostałem trzy bardzo fajne albumy! Na koniec męski kaprys – poszedłem i kupiłem sobie konsolę (głównie dla GTA V). Jestem zadowolony.

sony dsc-p9

Sony, mój pierwszy aparat cyfrowy. Kupiłem go chyba w 2002 roku. To była pierwsza rzecz, na którą uzbierałem pieniądze w swojej pierwszej pracy po szkole średniej (agencji interaktywnej, chociaż wtedy mówiło się na to jakoś inaczej). Kosztował z 4 tysiące, co wtedy równało się prawie 3 moim pensjom. Istne szaleństwo! Kupienie go było oczywiście niezłym wyzwaniem, bo nie było tak, że wchodziło się do sklepu i po prostu kupowało. Trzeba było go zamówić, trochę czasu poczekać… Na szczęście agencja, w której pracowałem, miała dobre kontakty z niedalekim Centrum Sony, więc udało się go kupić w miarę szybko (te dobre kontakty zaowocowały zresztą tym, że miałem i telewizor i wieżę również od Sony – ale to długa historia, już nie na tego bloga;).

Pamiętam pierwsze zdjęcia, które nim zrobiłem – makro jakiś kwiatków i zdjęcia twarzy od lustra w łazience (wtedy nie było jeszcze selfie). Tych drugich zrobiłem nim zresztą chyba najwięcej. Wciąż je mam! Oczywiście na tym nie poprzestałem – to nim stawiałem swoje pierwsze kroki w portrecie i ogólnie fotografii osób. Niezbyt udane, chociaż na PLfoto (był kiedyś taki znany serwis) dostały sporo wysokich ocen – ale wtedy chyba każdy miał tam takie noty;). To nim fotografowałem pierwsze w życiu wakacje za granicą – we Włoszech. Strasznie miło to wspominam…

Ale wracając do samego aparatu to nie sądziłem, że go jeszcze mam. Prawdę mówiąc to całkowicie o nim zapomniałem. Kilka dni temu, będąc w rodzinnym domu, dokopałem się do jakiegoś starego pudła. I tam go znalazłem. Razem z łądowarką, baterią (którą jednak musiałem na dniach wymienić) i kartą pamięci – oszałamiającą, bo aż… 128MB!

W czasach, gdy wszyscy wracają do starych Zenitów, ja wracam do starego aparatu cyfrowego. I mam zamiar zrobić nim od czasu do czasu kilka zdjęć! Tymczasem na szybko Krysia z tego Soniaka:

Jak widać, wciąż daje radę! Nawet flash po 14 lat wciąż dobrze doświetla.

To był mój pierwszy i przez długi czas jedyny aparat cyfrowy. Na poważnie zacząłem interesować się fotografią dopiero w 2006 roku, gdy dobrałem się do domowego Zenita 12XP. Potem średni format, cyfrowe lustro Canona… Czyli już sama nuda:)

asia, odczarujgary.pl

Asia / OdczarujGary.pl