sesja dla xiaomi, obrony, skwarek, grecja, kosowo i cała reszta mojego życia

Czas na chyba najdłuższe podsumowanie na tym blogu. Ostatnie publikowałem chyba w czerwcu, więc trochę czasu minęło. Zacznę od laptopa Asusa, którego testowałem właśnie dla Asusa i Fotopolis (tekst wkrótce). Justynka zrobiła mi do tego testu kilka zdjęć. Robiłem również niesamowitą sesję dla Xiaomi, która docelowo trafi aż na 25 rynków. Cały dzień pracy w fajnym domu w podwarszawskim Konstancinie z niesamowitą ekipą. Efekty wkrótce.

Jak co roku czas na obrony dyplomowe w Akademii Fotografii. Tym razem byłem w jury z Oskarem i Federico – najlepsza ekipa ever! Ogomna duma z Konrada Mullera, który robił u mnie dyplom o wyborach w mniejszości niemieckiej. Dalej zrzuty ze spaceru z psem, niesamowitej mgły w Warszawie, zakrwawionej Pragi (ta dzielnica to istny stan umysłu) oraz zajęć w Akademii.

Saloniki w Grecji, które już były na blogu w formie fotograficznej, to miejsce bardzo osobliwe. Razem z Justyną realizowałem tam przez kilka dni duży międzynarodowy projekt (z fajnymi ludźmi z Grecji i Włoch), więc od 9 do 13 praca, a potem wolne i łażenie po mieście. Dużo pysznego jedzenia, dużo smacznych drinków i sporo kilometrów w nogach. Fajne miejsce!

Razem z OnlyOnly realizowałem we Władysławowie fajne wideo dla LOTTO. Dwa dni spędzone w ośrodku sportowym, cała masa fajnych osób oraz naprawdę fajna pogoda jak na drugą połowę września. A wcześniej prosta sesja zdjęciowa dla Displate. Podczas sesji próbowałem kupić bilety na Legię, ale nie udało się. Chyba pierwszy raz w życiu było aż tylu chętnych!

Kosowo! Ta wyprawa również była na blogu (zwłaszcza polecam 3 odcinki vloga na Youtube!). Strasznie fajny kraj (o czym pisałem już pewnie w starszych wpisach), z przyjemnością bym tam kiedyś jeszcze wrócił. Kosowo sprawiło, że w 2024 wracam na Bałkany – tym razem do Bośni i Hercegowiny.

Rodzinny dom w Lublinie, który muszę dość mocno ogarnąć. Więc znalazłem w nim sporo pozostałości z mojej młodości (cała masa pirackich płyt czy starych aparatów). Dodatkowo pierwszy raz od chyba 12 lat miałem okazję pospacerować po miejscach, które znam z dzieciństwa, a zmieniły się obecnie nie do poznania.

Dużo spacerowania po Pradze, zajęcia w Akademii, ulewne deszcze, wygrana Legii (w meczu na który się nie udało kupić biletów więc pozostała relacja w C+). Do tego inny mecz Legii na który udało się dostać z Łukaszem i Mateuszem, pyszna bubbletea z Justyną, sporo spacerowania po centrum Warszawy i ponownie Lublin – tym razem tylko z psiakiem, taki nasz męski wypad. Na koniec Nocny Market i ulubiony balkon w naszym mieszkaniu.

Kasia Russ na moich zajęciach z portretu plus świetna publikacja na 100 lecie Sadyby, którą wydała fundacja Justyny. No i oczywiście Skwarek podróżujący ze mną pociągiem do Lublina. Na jednym ze zdjęć inny staffik czyli Loki – pies Andrzeja. To był piękny okres tego roku.

tak trzeba żyć

przy stadionie

saloniki: ahmed

Ahmed jest z Maroko. Zatrzymał mnie i poprosił abym mu zrobił zdjęcie. Spytał skąd jestem. Powiedziałem że z Polski. Pytał czy Holland. „No, Poland. Germany and Poland”. On na to czy z Belgii… Odpuściłem. Dodał mnie na FB i tam wieczorem napisał ponownie z pytaniem czy jestem z Holandii. Dopiero po wklejeniu mapki z zaznaczoną Polską napisał „I’m honored”.

saloniki, dzień 3

Skyline Cafe, czyli wieża na którą wbijacie windą, kupujecie drineczka i siedzicie obserwując panoramę miasta. A wieża się obraca dookoła. Bardzo powoli, ale jednak. Super miejsce które Wam polecam gdy będziecie w Salonikach. My skończyliśmy tam na dobrym białym winie.

saloniki: zachód słońca

Henry, Grek z projektu nad którym pracujemy, mówi abyśmy się wybrali na zachód słońca na twierdzę która góruje nad Salonikami. Nwet podaje dokładnie jak tam dojechać komunikacją miejską. Super, ale my idziemy tam pieszo tymi wszystkimi magicznymi uliczkami.

Widok z twierdzy jest… taki sobie. Może tylko dla nas? Ale jakoś tego nie czujemy, więc schodzimy niżej. Tam zauważamy restaurację na dachu jakiegoś budynku. Pakujemy się tam, kupujemy drinki i czekamy przy barze (bo stoliki już zajęte). Wszyscy dookoła piją mrożone espresso, tylko my zamawiamy coś poważniejszego. To zapewne jest powodem, dla którego po chwili podchodzi do nas ktoś z obsługi i zaprasza do stolika który się zwolnił. Z niego widok mamy wspaniały!

saloniki, dzień 2

Kolejny dzień eksplorowania Salonik. Miasto to jeden wielki hałas i chaos, ale jak się ucieknie w boczne uliczki kierujące się ku wzgórzom miasta, robi się cicho i spokojnie. I to jest naprawdę genialne. Więc gdy kończymy część pracy, ruszamy w te uliczki. I trochę z Justyną żałujemy, że nie mamy hotelu właśnie tu…