david huerta beltrán

David pochodzi z Meksyku. Obecnie żyje w Warszawie i jak sam mówi „jara się Polską„. Uwielbia zwiedzać inne polskie miasta, jednak najbardziej (poza Warszawą) podoba mu się we Wrocławiu i Zakopanem. Spotykamy się na piwie, ale David zamawia herbatę – jest przeziębiony. Pogoda w Polsce to jedyna rzecz, do której nie może się przyzwyczaić. Zimą w Meksyku jest 10 stopni (w nocy). Rozmawiamy wiele, głównie o tym, jak widzi nas Polaków. Bardzo nas lubi, chociaż mówi, że jesteśmy zawsze smutni, poważni i mało kontaktowi. Ale bardzo punktualni.

senait cieplińska

Senait pochodzi z Erytrei. W Polsce mieszka już 15 lat. Pracuje w Fundacji dla Somalii, gdzie pomaga imigrantom. Wspomina, że po przyjechaniu do Polski było jej bardzo ciężko. Spotykała się z atakami na swoją osobę ze względu na kolor skóry. Doszło nawet do tego, że została prawie pobita przez młodego mężczyznę. Nie zraziła się jednak do Polski, którą nazywa swoim domem.

maksym dudko

olena

Olena pochodzi z rejonu Donieckiego na Ukrainie. Przyjechała do Polski za lepszym życiem. Obecnie studiuje i pracuje w sklepie z rekwizytami sportowymi. Bardzo podoba się jej w Polsce pomimo, że nie ma tu za wielu znajomych. Chciałaby tu zostać po studiach i móc pracować w zawodzie (studiuje zarządzanie zasobami ludzkimi). Wie jednak, że może być jej ciężko. Jej babcia pochodziła z Polski. Niestety zmarła dość wcześnie i teraz ciężko to udowodnić (stąd nie może się starać o Kartę Polaka).

elmi abdi

Elmi Abdi mieszka już w Polsce 25 lat. Uciekł do Polski z ogarniętej wojną Somalii. Jak mówi, po prostu chciał uciec do miejsca, w którym zazna spokoju. W swoim kraju studiował weterynarię, a następnie pracował w zawodzie 2 lata. Do czasu gdy wybuchała wojna domowa po obaleniu dyktatora Siada-Barre. Musiał uciekać. Gdy w latach 90 trafił do Polski, nie było łatwo. Był tu nielegalnie, na dodatek był czarnoskórym muzułmaninem w katolickim, wtedy jeszcze bardzo hermetycznym kraju. Całe jego dotychczasowe życie zostało w Somalii – nie miał ubrań, nie mógł legalnie pracować (pomijając już kwestię, że Polska nie uznaje wykształcenia medycznego w Somalii – nawet gdyby miał ze sobą jakiekolwiek potwierdzenie ze swojego Uniwersytetu, w Polsce nie mógłby pracować w zawodzie). Musiał zacząć swoje życie od zera. Inni Somalijczycy namawiali go, aby jechać dalej – do Niemiec. On jednak postanowił zostać. Powiedział nam, że była to prosta decyzja: skoro tu żyją ludzie to i on da radę żyć, przecież nie mogą być wszyscy źli (wspominał o licznych incydentach ze względu na swój kolor skóry). I tak się stało. Pokochał Polskę i Polaków. Po 25 latach jest już jednym z nas – ma polskie obywatelstwo, a także żonę i dzieci. I jak nikt inny, potrafi mówić o naszych wadach, ale i wspaniałych zaletach.

W Fundacji Somalii rozmawialiśmy ponad godzinę. Bardzo fascynująca rozmowa o Somalii, ucieczce, strachu, odkrywaniu nowego, zderzeniu się z inną kulturą i codziennej walce o przetrwanie w nowym otoczeniu. Dzięki Elmi!

aisyah mumary songbatumis, deniz doganay

Aisyah pochodzi z Indonezji. W Warszawie studiuje i uczy angielskiego. Kocha podróżowanie i jest zakochana w Niemczech. Podczas strasznie pozytywnej rozmowy dowiedziałem się bardzo wiele o Indonezji, muzułmanach, jak i nas samych, Polakach. Wiem juz również, że koniecznie muszę odwiedzić Bali!

Deniz Doganay podchodzi z Turcji, a w Polsce mieszka już 3 lata. Gdy spytałem ją o nas samych, Polaków, powiedziała, że jesteśmy piękni i wysocy. Miło coś takiego usłyszeć, prawda? Gdy jest za granicą, tęskni za polskim językiem. Pomimo wielu wad, które widzi w Polsce (np. służba zdrowia), uwielbia tu powracać z przeróżnych wyjazdów.

oleh samoilenko

Pracując obecnie zdjęciowo nad fajnym projektem związanym z imigracją, poznaję wiele niesamowitych osób, które dosłownie odmieniają mój światopogląd. Jedną z takich osób jest Oleh Samoilenko z Armii Zbawienia. Oleh pochodzi z Ukrainy, ale obecnie mieszka w Polsce (jego żona jest Polką). Oleh pomaga w projekcie, więc ostatnio spędziliśmy wiele godzin na bardzo inspirującej rozmowie!