lwów-kijów: dzień 2

Poniedziałek.

Noc w tym przedziale jakoś mija. Jedno jest pewne: chcemy już być w Kijowie!
Z dworca kolejowego kierujemy się do Metra. Cholera! Jest z 3 razy głębiej niż druga linia w Warszawie. Samo metro zatłoczone i brudne. Ma jednak swój klimat – jeszcze tu wrócimy.

Zaraz po wyjściu kierujemy się do jakiegoś punktu, w którym kupujemy karty SIM do telefonów. Za niecałe 20zł mamy internet 3G BEZ LIMITU! Jak się okaże, to będzie jedna z najlepszych decyzji.

Hotel Veselka (a może hostel…) jest naprawdę super. Rozkładamy się, prysznic i ruszamy na miasto, bo w listopadzie ciemno robi się tu bardzo szybko. Spacerujemy chwilę po Kijowie po czym kierujemy się na Majdan. Robi wrażenie! Psują je jedynie ciągli nagabywacze a to na pamiątkowe zdjęcie, a to na pomoc dla kogoś innego….

Na noc wracamy do pokoju. Jutro obiecujemy sobie wstać z samego rana. Dzień kończymy przy ukraińskiej telewizji muzycznej – tak będzie chyba każdego dnia naszego pobytu tu.

lwów-kijów: dzień 1

Niedziela.

6:40. Ruszamy z Robertem do Lwowa. Akcja dziwna i lekko szalona – nie lecimy samolotem, ani nie jedziemy pociągiem. Jedziemy z Igorem poznanym poprzez serwis BlaBla. My, Igor i 4 Ukrainców. Jedzie się jednak całkiem fajnie i po 7 godzinach jesteśmy na granicy w Medyce. Tam wyjątkowo pusto. Niemiła celniczka po polskiej stronie i uśmiechnięty celnik po ukraińskiej. Może miała zły dzień, rozumiem.

Lwów wita nas chłodem i lekką mżawką. Idziemy na dworzec kupić bilet na nocny pociąg do Kijowa. Na dworcu przychodzi po nas Pavlo. Pavlo wiele lat mieszkał w Warszawie – ja poznałem bo kiedyś na wernisażu Roberta. Idziemy do niego do mieszkania. Jego mama robi nam pyszną herbatę i kanapki. Rozmawiamy trochę o Polsce, a potem o Ukrainie, Majdanie, walkach, zmianach… Pavlo tam był. Opowiada nam o tym, ja jestem zafascynowany. Mamy dość podobny pogląd na przyszłość Ukrainy, Polski…

Jest już noc, ale mamy jeszcze sporo czasu do pociągu. Ruszamy na miasto. Lwów nocą ma specyficzny klimat, bardzo podobny do Odessy w której byliśmy rok temu – ciemne ulice, mało światła, a jak już to żółte, specyficzne. Mijamy wiele ciekawych miejsc – m.in. dom w którym mieszkał Józef Piłsudski, czy pięknie oświetloną Operę Lwowską.

Docieramy do centrum. Tam zachodzimy na pielmieni. Fajny klimat, bardzo ukraiński wystrój, a w tv odpowiednik naszego disco polo. Szybka decyzja – zamawiamy jeszcze wódkę i ogórki. Za przyjaźń polsko-ukraińską! Zimna, smakuje wyśmienicie.

Dworzec i pociąg. Prycze nie sprawiają najlepszego wrażenia, ale damy radę. Oby do rana. Robert wyjmuje dwie puszki Pepsi. Szukam słuchawek… chyba je zgubiłem po drodze. Trudno, niech komuś służą. Kładę się, wyjmuję iPada i zaczynam opisywać dzień pierwszy.

wróciłem

Wróciłem. Ależ to była wyprawa! Najlepsza z dotychczasowych, bez dwóch zdań! Lwów i Kijów, ogrom kilometrów w nogach, wiele świetnych miejsc… I pogoda, która dopisała idealnie (pomimo prognoz). Materiału z wyprawy jest bardzo dużo, więc przerobienie tego zajmie mi trochę czasu.

Na powyższym zdjęciu kijowskie Metro i jazda schodami do stacji położonej 100m pod ziemią! Ponad 2 minuty jazdy ruchomymi schodami, ależ klimat.

wracamy na wschód

Dokładnie tak: po roku wracamy z Robertem na wschód. Co więcej, wracamy na Ukrainę. Wtedy była to wyprawa łączona – Ukraina, Mołdawia i Naddniestrze. Tym razem postanowiliśmy, że spędzimy trochę więcej czasu w jednym kraju. Najpierw w planach mamy Kijów, a potem Lwów. Pomiędzy tymi dwoma miastami zaplanowaliśny jeszcze jedno, ale to niech pozostanie na razie jedynie w planach – wszystko uzależnione będzie od pobytu w Kijowie. Cała relacja po powrocie…

W międzyczasie zapraszam na:
instagram.com/emefef

Tam na bieżąco będę starał się wrzucać zdjęcia z wyprawy.

* wpis ten publikuję będąc już na Ukrainie. Tak się z Robertem umówiliśmy (jak rok temu), że nikomu nie wspomnimy o naszym wyjeździe i że stanie się on faktem dopiero w momencie, w którym będziemy już na miejscu. Tak też się stało.