pogadajmy podcast

Pierwszy odcinek podcastu POGADAJMY. Dwa tygodnie, 5 lotów o łącznym czasie prawie 20 godzin, 2 nocne pociągi z kuszetkami i jeden szybki pokroju naszego Pendolino, a do tego wynajęte dwa środki transportu do i od granicy z Tadżykistanem. Tak wyglądało nasze podróżowanie. Ogrom niesamowitych przygód (jak zatrzymanie na granicy z Tadżykistanem za przewożenie materiałów radioaktywnych czy Z-turystki z Rosji), ludzi, miejsc…

Zapraszam do posłuchania do porannnej kawy lub wieczornej herbaty. Dla osób słuchających i oglądających również sporo zdjęć z wyjazdu.

Podcast dostępny jest również w wersji audio w serwisie Spotify!
LINK do odcinka: Moja najlepsza wyprawa!

emiraty na sam koniec

Tak się kończy nasza azjatycka wyprawa. Na drugi dzień Wizzairem wróciliśmy do Emiratów. Z tego powrotu zapamiętam w sumie jedno: stojącą przy bramce do wykrywania niebezpiecznych przedmiotów muzułmankę. Ubraną w burkę, z zasłoniętą twarzą i widocznymi jedynie oczami. Stojącą z rozstawionymi szeroko rękami, sprawdzaną przez uzbecką celniczkę. Wiem, to ponownie stereotypy, ale w głowie pojawiają się te wszystkie obrazy z filmów jak Królestwo, czy serialu Homeland. W głowie słyszę wymowne słowa które wypowiada i… Nie, muszę wyrzucić to z głowy. Nic się nie stało, kobieta po chwili zabrała swój bagaż i poszła dalej. W samolocie było tak samo mało miejsca na nogi, niemowlaki krzyczały równie głośno, a perfumy były ponownie w niesamowitych promocjach. Emiraty również powitały nas niesamowitym upałem, a hotel z pokojem na 30 piętrze pozwalał zastanowić się nad wielkością AbuDabi. Sił już nie mieliśmy, starczyło jedynie na wieczorny spacer. Myślami byliśmy już w Polsce. Potem kolejny lot, straszne 6 godzin, które wydawały się wiecznością, i Katowice. Tam czekała na nas już Ola – żona Szymona. Wsiedliśmy do samochodu i pustymi drogami, przez niecałe 3 nocne godziny, pomknęliśmy do Warszawy. W zasadzie niewiele z tego pamiętam. Jedynie wyjechanie na autostradę… i Ursynów, gdzie wysiadał Robert. A potem ukochaną Pragę, cieszącego się psa, zaspaną Justynę i łóżko, za którym również tęskniłem.

trzy kraje w jeden dzień

Tu zaczyna się nasza prawdziwa podróż. Ta najfajniejsza, bo do miejsc, o których, przynajmniej ja, marzyłem! Najpierw lot do Uzbekistanu. Klasycznie bez udziwnień – Wizzair. Duszny, w ścisku, z krzyczącymi dzieciakami i promocjami na perfumy. Każdy z Was to chyba zna, prawda? Ale ceny zawsze ok, więc warto się przemęczyć. Zwłaszcza, gdy człowiek ma w sobie tą polską cebulę zwaną „oszczędnością za wszelką cenę”.

Przed lotniskiem miał na nas czekać kierowca. Grzesiek negocjował cenę mailowo już od jakiś dwóch miesięcy. Wynegocjował. Płatne w dolarach na miejscu, z małą zaliczką przelewem tuż przed przyjazdem. Samochód miał być wygodny, duży i ogólnie komfortowy. I czekał. Duży, wygodny van Mercedesa. Jak to w Azji, zagłówki i inne części pokryte folią ochronną. W środku pod nogami obowiązkowo taki typowo wschodni dywanik. Kojarzycie? Taki, jak kiedyś wieszano na ścianach w mieszkaniach, tylko ten trochę mniejszy.

Po drodze zatrzymaliśmy się w małej wiosce przy sklepie, aby kupić wodę i coś do jedzenia na dalszą część drogi. Nawet nie wyobrażacie sobie, ile narobiliśmy tam swoją obecnością zamieszania! Miejsce pokroju kilku sklepików z różnymi rzeczami – jakimiś zabawkami, napojami, jedzeniem, papierem toaletowym… I nagle tuż obok zatrzymuje się ten czarny van z dziwnymi turystami. Ni to Rosjanie, ni Amerykanie. Szybko podeszły do nas miejscowe osoby. Zainteresowane, ale nie pytające o nic. Kupiliśmy wodę i placki do jedzenia. „Amerykańska kamera” usłyszałem za plecami jedną z kobiet na widok mojego aparatu.

Podróż do Duszanbe pełna była wspaniałych widoków! Zaczynała i kończyła się na nizinie, biegnąć przez wysokie góry. Droga przez większość czasu to wąskie serpentyny asfaltu, przy których ze zboczy toczą się kamienie. W pewnym momencie wjechaliśmy do tunelu. Chyba Anzob – wymownie nazywanego Tunelem Śmierci, o czym dowiedziałem się później. Jest on uznawany za jeden z najniebezpieczniejszych tuneli świata! Wygląda to tak, że jedzie się przez kilka kilometrów kompletnie po ciemku. Tunel jest bardzo wąski, nic nie widać, a mijające się z naprzeciwka samochody dzieli dosłownie… no nie wiem… z kilkanaście centymetrów. Nasz kierowca dodatkowo… wyprzedzał inne samochody. W tunelu śmierci! Cudownie. Jednak gdy byliśmy już bardzo wysoko, zatrzymał się na papierosa, a my mogliśmy napawać się widokami absolutnie nieziemskimi na ośnieżone szczyty gór. Pięknie.

zjednoczone emiraty arabskie 2

zjednoczone emiraty arabskie 1

Emiraty pojawiły się w planie na wyjazd ze względu na cenę. Po prostu taniej było dolecieć dalej właśnie z nich. Trochę szukania, kombinowania, i udało się wszystko zaplanować co do godziny: najpierw lot Wizzairem do Abu Dabi, potem tą samą linią do Uzbekistanu, tam wynajęty transport do granicy z Tadżykistanem, kolejny od granicy do stolicy tego kraju. Następnie powrót samolotem linii Uzbekistanu do Taszkentu, tam nocny pociąg do Chiwy. Potem kolejny nocny do Buchary, tam szybie koleje do Samarkandy, Wizzair do AbuDabi i na koniec ta sama linia do Polski. Uff, trochę tego było, ale mam nadzieję że się nie pogubiliście już na samym starcie.

Ogólnie Emiraty potraktowaliśmy jako taką bazę wypadową dalej. Tu miała się zacząć nasza wyprawa i tu zakończyć. Tu chcieliśmy naładować baterie przed podróżą i po podróży. I muszę przyznać że to był bardzo dobry pomysł!