saloniki, dzień 3

Skyline Cafe, czyli wieża na którą wbijacie windą, kupujecie drineczka i siedzicie obserwując panoramę miasta. A wieża się obraca dookoła. Bardzo powoli, ale jednak. Super miejsce które Wam polecam gdy będziecie w Salonikach. My skończyliśmy tam na dobrym białym winie.

saloniki: zachód słońca

Henry, Grek z projektu nad którym pracujemy, mówi abyśmy się wybrali na zachód słońca na twierdzę która góruje nad Salonikami. Nwet podaje dokładnie jak tam dojechać komunikacją miejską. Super, ale my idziemy tam pieszo tymi wszystkimi magicznymi uliczkami.

Widok z twierdzy jest… taki sobie. Może tylko dla nas? Ale jakoś tego nie czujemy, więc schodzimy niżej. Tam zauważamy restaurację na dachu jakiegoś budynku. Pakujemy się tam, kupujemy drinki i czekamy przy barze (bo stoliki już zajęte). Wszyscy dookoła piją mrożone espresso, tylko my zamawiamy coś poważniejszego. To zapewne jest powodem, dla którego po chwili podchodzi do nas ktoś z obsługi i zaprasza do stolika który się zwolnił. Z niego widok mamy wspaniały!

saloniki, dzień 2

Kolejny dzień eksplorowania Salonik. Miasto to jeden wielki hałas i chaos, ale jak się ucieknie w boczne uliczki kierujące się ku wzgórzom miasta, robi się cicho i spokojnie. I to jest naprawdę genialne. Więc gdy kończymy część pracy, ruszamy w te uliczki. I trochę z Justyną żałujemy, że nie mamy hotelu właśnie tu…

saloniki: justynka

saloniki: sk8

Jedno z moich ulubionych zdjęć z tego kilkudniowego wyjazdu do Salonik: chłopaki jeździli na deskach i to nagrywali. Więc udało mi się ustrzelić fajny kadr. Ogólnie miałem wrażenie, że wynajęło ich do tego miasto – widziałem ich tu każdego dnia, te same osoby.

saloniki, dzień 1

Saloniki w Grecji po części komercyjnie, bo od 9 do 13 praca nad międzynarodowym projektem, ale potem czas wolny i spacerowanie. Jakie są więc Saloniki? Przy pierwszy kontakcie po części jak Neapol we Włoszech – brudne, chaotyczne, głośne, rozpieprzone… I podobnie jak w Neapolu, tu również to na początku przeraża. Jednak im dalej się wchodzi, im więcej ciasnych uliczek odwiedza, zaczyna to miejsce fascynować. Podobnie miałem właśnie z Neapolem.

Cechą charakterystyczną tego miasta są sklepy. Z jakiegoś mi nieznanego powodu (nie miałem niestety czasu na ogarnięcie tego tematu), jest tu ogrom sklepów z odzieżą roboczą i militarną, garnkami, świecznikami, kabelkami… a mało marketów czy ogólnie sklepów po prostu bardziej przyziemnych.

Nad brzegiem wody jest już inaczej. Spokojniej! Wciąż słychać hałas głównej ulicy, ale jakby trochę mnie. I również, poza sezonem, jest t spokojnie i miło (tylko w niedziele są tu straszne tłumy, niezależnie od pory roku).

po co ci nowy jork?

Jedni jadą do Stanów, inni do Kosowa.