warszawa, włochy i ponownie warszawa

Ruszyła pierwsza edycja mojego autorskiego kursu AI w fotografii w Akademii Fotografii. Mała grupa, ale robimy wspaniałe rzeczy! Druga edycja już w lutym. Do tego kolejna edycja warsztatów wideo które prowadzę w Af już od chyba trzech lat i kolejny świetny materiał końcowy, który grupa nagrała z cudownymi Eweliną i Kasią. Ja wyjątkowo, ze względu na mniejszą grupę, zagrałem w ich produkcji bossa. Na koniec Skwarek, seryjny podpalacz w Warszawie widziany z 17 piętra PKiN, selfie oraz przygotowywanie oprawy graficznej winyla z moją debiutancką płytą muzyczną.

Czas na Włochy i Sycylię. Najpierw lot do Katanii, gdzie docieramy późnym wieczorem. Jedyne na co mamy ochotę to ciemne uliczki centrum miasta i maluteńka kawiarenka z dobrymi alkoholami oraz wspaniałymi makaronami. Mniam! Na drugi dzień ruszamy do Avoli. Tam zastaje nas deszcz, a potem totalna ulewa która zamienia się w rwący potok wody zalewający ulice miasteczka – Sycylia nie jest przygotowana na zmiany klimatu, duże opady deszczu powodują tu ogromne problemy. Władze miasta zalecają wtedy nie wychodzenie z domów. Kolejny dzień jednak jest odrobinę lepszy, więc możemy popracować nad projektem europejskim, dla którego tu przyjechaliśmy. Ekipa z Polski (ja i Justyna), Włoch i Grecji. Jest fajnie! Tego dnia pierwszy raz w życiu jem kanapkę z… koniną. Takie połączenie kurczaka z wołowiną, nie jest złe. Jednak to mój pierwszy i ostatni raz, więcej już tego mięsa nie zjem.

Noto to małe miasteczko pod Avolą. Fajne, ale cholernie turystyczne. Pizza, espresso, makarony, espresso, kanapka z kurczakiem, espresso… Tak wygląda zwiedzanie tego uroczego miasteczka. Potem ogromny stół włoskiego jedzenia (pękamy w szwach od tej włoskiej gościnności, a to jeszcze nie koniec na dziś) i ruszamy na małą, ekologiczną farmę położoną kilka kilometrów od Noto. Tam nauczymy się robić prawdziwą sycylijską pizze… a musicie wiedzieć, że nie jest to pizza jaką sobie w tym momencie wyobrażacie. To na Sycylii pierwszy raz w życiu jem pizzę z ziemniakami i cebulą! Niesamowite, jak Sycylyjczycy są do nas podobni. Wino mają tu wspaniałe. Opijamy się tego bardzo dużo.

Przed powrotem do Polski czas jeszcze na Syrakuzy. Akurat jest piękna słoneczna pogoda. Przed spacerem posiłek – strasznie dużo mięsa tu na Sycylii jedzą. Mamy już powoli dość. Miasto urokliwe, aż chciałoby się pozostać tu kilka dni. Do Polski wracamy przez Wiedeń – jedno z moich ulubionych lotnisk. Przez ostatnie dwa lata bywałem na nim dość często.

Zamglona, zimna Warszawa. Szkoda że musze prowadzić zajęcia, bo połaziłbym i porobił trochę zdjęć. Trudno, strzelam kilka na szybko i pędzę do PKiN. Na koniec dnia jeszcze szybki kurs do Federico i jego Galerii Wschodniej, gdzie obronę dyplomową ma Patrycja.

włochy: neapol 3

włochy: metro w neapolu

włochy: neapol 2

włochy: neapol 1

włochy: matera 2

włochy: matera 1