kosowo: bulwar billa clintona w prisztinie

Bulwar Billa Clintona w Prisztinie – dwujezdniowa ulica zlokalizowana w centrum stolicy Kosowa Prisztinie. Po zakończeniu w 1999 wojny domowej mieszkający w Kosowie Albańczycy chcieli podziękować ówczesnemu prezydentowi USA Billowi Clintonowi za pomoc w walce z Federalną Republiką Jugosławii. Aby uhonorować amerykańskiego prezydenta jedna z głównych ulic Prisztiny została nazwana jego imieniem, a 1 listopada 2009 Clinton odsłonił postanowiony przy niej wysoki na 7,5 metra swój własny pomnik. Przez wielu Kosowskich Albańczyków Bill Clinton uważany jest za ojca Kosowa.

kosowo: biblioteka narodowa w prisztinie

kosowo: prisztina

Przyjechanie do Kosowa było moją najlepszą decyzją od bardzo, bardzo dawna! Stolica tego kraju to istny rozpierdol, ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu. 25 tysięcy kroków w nogach, a to dopiero pierwszy mój pełny dzień tu. Dziś zbieram się i jadę dalej w Kosowo.

podsumowanie: estonia z telefonu

Czas na podsumowanie, ale tym razem inne bo nie codziennego życia, a wyjazdu do Estonii który był totalnym sztosem! Zdjęcia podzieliłem na serie i wyjątkowo, wrzuciłem je od najstarszych do najnowszych (serie), a nie jak zawsze w podsumowaniach od najnowszych do najstarszych.

Wyprawę zaczynam od Tallina, czyli stolicy Estonii. Pogoda kiepska, zimno i deszcz. Jest tak źle, że w krótkich spodenkach muszę pierwszego dnia chodzić po mieście, gdzie jest 13-14 stopni i mocny wiatr z co chwila padającym deszczem. Jestem strasznie zły, bo pogoda tydzień wcześniej zapowiadała 25-27 stopni. Drugiego dnia jest minimalnie lepiej, więc zwiedzam byłą halę sportową wybudowaną z okazji olimpiady w… Moskwie, potem Pomnik Ofiar Komunizmu (genialny!) a na koniec Muzeum Morza (również genialne).

Rummu, czyli małe miasteczko położone 50km od Tallina, gdzie kiedyś znajdowała się kopalnia oraz więzienie. Tam właśnie znajduje się obecnie kilka zatopionych w wodzie budynków, a nad nimi górują wysokie góry piaskowe. Radość ogromna, zwłaszcza że pogoda dopisuje i nie ma zapowiadanej ulewy. Kolejnego dnia Paldiski, czyli wspaniałe klify i latarnia morska. Pogoda straszna – wiatr taki, że teraz z perspektywy czasu wiem, że jestem idiotą idąc brzegiem klifu. Ale co za przygoda! Latarnia morska wspaniała, udaje mi się wejść ma samą górę. Magiczne miejsce, polecam każdemu.

Narwa od bardzo dawna była moim podróżniczym marzeniem. I właśnie je spełniam! To miasto, które od Rosji dzieli malutki most i wąska rzeka Narwa. Wszystko jest takie namacalne, bliskie, dziwne, nierealistyczne… Wspaniałe miejsce, jestem strasznie szczęśliwy że udało mi się tu przyjechać. Zwłaszcza, że to również bardzo fajne miejsce pod względem okolicy. To miejsce, w którym chciałbym zostać jeszcze z jeden dzień. W miejscowym Lidlu połowa produktów pochodzi z Polski. Nawet ma polskie etykiety, co jest niesamowicie specyficzne. Jestem jakieś 500m od Federacji Rosyjskiej w sklepie, w którym czuję się jak w Polsce.

Parnawa i Kuressaare. Pierwsze miejsce to taki nasz Sopot, ale jednak o wiele fajniejsze. Przede wszystkim dlatego, że mniej jest tu ludzi. A to ogromna zaleta, przynajmniej dla mnie! Mam fajne mieszkanie, co prawda trochę od centrum, ale z tarasikiem. Kawka, cisza, las obok a za lasem piękna otwarta przestrzeń i woda. A tam ani jednej osoby. Najlepiej!

Kuressaare to natomiast największe miasto największej estońskiej wyspy – Saremy. Tam jadę autokarem, potem płynę promem i ponownie dalej autokarem. Przez chwilę jestem bezdomny, bo Booking zjebał rezerwację. Ale ogarniam i mam nocleg rodem z polskiego PRLu, który… jest naprawdę klimatyczny. Niestety trochę padają mi plany i nie jadę w miejsce, o którym również marzyłem. Trudno, po prostu ciężko tam dotrzeć. Gdy w Polsce planowałem wyjazd, to wydawało mi się to łatwiejsze. Na miejscu oczekiwania spotkały się z rzeczywistością. Tak bywa, ale i tak jest genialnie. Zwłaszcza, że znajduję zamiennik dla nieudanych planów: jadę zobaczyć krater Kaali. Kiedyś uderzył tu meteoryt.

Na koniec zmieniam plany i zamiast to Tartu, wracam do Tallinna. Tu mam jeszcze plany, które nie wypaliły wcześniej. I to jest strzał w dziesiątkę! Pogoda jest z goła inna niż gdy tu przyjechałem prawie dwa tygodnie temu. Najpierw to czego nie udało mi się zobaczyć na początku wyprawy, czyli mała wyspa Naissaare, na której kiedyś, przez niecałe 3 miesiące, istniała Sowiecka Republika! Po II Wojnie Światowej znajdowała się tam radziecka baza wojskowa oraz fabryka min przeciwokrętowych. Zobaczę również wspaniały wodospad. W autokarze poznaję turystów z Belgii – emerytów, ale niesamowicie pozytywnych! W samym Tallinie poznam również Władymira, który podpity podejdzie popatrzeć jak latam dronem…

To jest najlepszy wyjazd jaki przeżyłem! Podróżowanie samemu to coś genialnego.

władymir

Władymir dosiadł się gdy dronowałem nad osiedlem Tallinna. Był mega uprzejmy, a na moje słowa że jestem z Polski wpadł w euforię. Wiele razy mnie uściskiwał, opowiadał o swoim synu, tym że też kiedyś miał drona, ale mu wpadł do wody… Potem że może kiedyś mógłbym nauczyć jego syna latania dronem. Nie wiem jak do tego doszedł, nie nadążałem momentami za jego tokiem myślenia. Rozmawialiśmy po rosyjsku, więc rozumiałem wiele, ale ciężko było mi mu odpowiadać. Ale jakoś się dogadywaliśmy.

wodospad jägala

Z samego rana najpierw wodospad Jägala. Tam w autobusie poznałem kosmicznych Belgów – niech Was ich wiek nie zmyli, to totalni pozytywni wariaci. Przegadałem z nimi całą drogę autobusem, a potem nad wodospad o wyjazdach, aplikacjach mobilnych i Belgii.

tallinn 3

Zaprojektowane przez radzieckich architektów osiedle Väike-Õismäe. Przedziwne, z jeziorem po środku osiedla. Płyty bloków wciąż biją swoim blaskiem przypominając przedziwne pomysły architektoniczne sowietów. Na koniec dnia przepiękny zachód słońca w porcie w Tallinnie. Estonia jest zajebista!