tvn

Koniec świata, Markoff w TVN! Tak, w połowie kwietnia poopowiadam trochę o retuszu, fotografii mody i tym, że fotografia komercyjna zawsze przechodzi przez retusz. A to wszystko w TVN Style.

O rany! Z Krysią nie widziałem się z rok! Fajnie było się spotkać, pogadać, napić pysznej kawy, porobić zdjęć… Krysia, czekam na Twój przyjazd do Warszawy. Wiesz gdzie mamy się wybrać! Stary aparat Sony P9 i nowe wizytówki (wkrótce na blogu, jak i w portfolio nowe sesje – już się nie mogę doczekać ich publikacji:). Z Robertem byliśmy na Legii! Mecz z Ruchem i wyjście Legii na prowadzenie w tabeli Ekstraklasy. Super rzecz, zacznę chodzić na Łazienkowską częściej (mam już szalik od Roberta!). PKiN, a chwilę potem biurowiec, w którym czeka na mnie kolejna super realizacja zdjęciowa. Z Asią w #windamarkoffa (Instagram), relaks i Akademia Fotografii (zajęcia z typografii). Na koniec spacerowanie z Olą po Pradze.

sony dsc-p9

Sony, mój pierwszy aparat cyfrowy. Kupiłem go chyba w 2002 roku. To była pierwsza rzecz, na którą uzbierałem pieniądze w swojej pierwszej pracy po szkole średniej (agencji interaktywnej, chociaż wtedy mówiło się na to jakoś inaczej). Kosztował z 4 tysiące, co wtedy równało się prawie 3 moim pensjom. Istne szaleństwo! Kupienie go było oczywiście niezłym wyzwaniem, bo nie było tak, że wchodziło się do sklepu i po prostu kupowało. Trzeba było go zamówić, trochę czasu poczekać… Na szczęście agencja, w której pracowałem, miała dobre kontakty z niedalekim Centrum Sony, więc udało się go kupić w miarę szybko (te dobre kontakty zaowocowały zresztą tym, że miałem i telewizor i wieżę również od Sony – ale to długa historia, już nie na tego bloga;).

Pamiętam pierwsze zdjęcia, które nim zrobiłem – makro jakiś kwiatków i zdjęcia twarzy od lustra w łazience (wtedy nie było jeszcze selfie). Tych drugich zrobiłem nim zresztą chyba najwięcej. Wciąż je mam! Oczywiście na tym nie poprzestałem – to nim stawiałem swoje pierwsze kroki w portrecie i ogólnie fotografii osób. Niezbyt udane, chociaż na PLfoto (był kiedyś taki znany serwis) dostały sporo wysokich ocen – ale wtedy chyba każdy miał tam takie noty;). To nim fotografowałem pierwsze w życiu wakacje za granicą – we Włoszech. Strasznie miło to wspominam…

Ale wracając do samego aparatu to nie sądziłem, że go jeszcze mam. Prawdę mówiąc to całkowicie o nim zapomniałem. Kilka dni temu, będąc w rodzinnym domu, dokopałem się do jakiegoś starego pudła. I tam go znalazłem. Razem z łądowarką, baterią (którą jednak musiałem na dniach wymienić) i kartą pamięci – oszałamiającą, bo aż… 128MB!

W czasach, gdy wszyscy wracają do starych Zenitów, ja wracam do starego aparatu cyfrowego. I mam zamiar zrobić nim od czasu do czasu kilka zdjęć! Tymczasem na szybko Krysia z tego Soniaka:

Jak widać, wciąż daje radę! Nawet flash po 14 lat wciąż dobrze doświetla.

To był mój pierwszy i przez długi czas jedyny aparat cyfrowy. Na poważnie zacząłem interesować się fotografią dopiero w 2006 roku, gdy dobrałem się do domowego Zenita 12XP. Potem średni format, cyfrowe lustro Canona… Czyli już sama nuda:)

słoneczny dzień

Słoneczny dzień, sobota. Zrobiłem Krysi kilka zdjęć na bloga.

na dachu

Weszliśmy przez jakiś lufcik na dach bloku i po prostu zrobiliśmy zdjęcia.
Nie ma ryzyka, nie ma zabawy.

nałęczów, pkp

Wieczór, czekam na stacji PKP. Wszystko czym mogłem wrócić do domu już mi dawno uciekło. Pozostał tylko pociąg na stacji, która jest oddalona o 8km… Jest zimno, z głośników dobiega niewyraźny kobiecy głos, który informuje o kolejnym opóźnieniu – tym razem 25 minutowym. Słychać czyjś śmiech.

A tak ogólnie to robiliśmy zdjęcia. Na dachu bloku.

jest i trabant, i nyska

szybkie komórkowe podsumowanie krótkiego, ale świetnego okresu czerwca. jest tam i Noc Kultury, i zdjęcia z Krysią, i Most Kultury, i rowerowa wyprawa z Olą… po prostu typowo blogowy wpis.

+ Most Kultury, na którym hipsterzymy co wieczór przy zmrożonym Wostoku;)
lubię to miasto, będzie mi go brakować.

bardzo dobra sobota

Typowo fotoblogowo – to była bardzo dobra sobota:) Najpierw wybrałem się na targi książki na Narodowym, a następnie na sam Stadion (z jakąż grupą, czyli zaliczyłem pełne zwiedzanie Stadionu łącznie z szatniami i pomieszczeniami dla VIPów). Wrażenia? Byłem lekko załamany – sam beton w stanie surowym + cała masa niedoróbek. Potem spotkałem się z Szymonem, z którym złaziliśmy niezły kawał miasta. Nie mogę i nie wspomnieć o inspiruąjcym spotkaniu na kawie z Przemkiem🙂

+ wideo

Na koniec nie może zabraknąć jeszcze dwóch zdjęć z Nałęczowa. Po lewej Krysia, a po prawej jakiś opuszczony młyn. Fajny budynek, niestety nie dało się wejść do środka.