ring flash

sony dsc-p9

Sony, mój pierwszy aparat cyfrowy. Kupiłem go chyba w 2002 roku. To była pierwsza rzecz, na którą uzbierałem pieniądze w swojej pierwszej pracy po szkole średniej (agencji interaktywnej, chociaż wtedy mówiło się na to jakoś inaczej). Kosztował z 4 tysiące, co wtedy równało się prawie 3 moim pensjom. Istne szaleństwo! Kupienie go było oczywiście niezłym wyzwaniem, bo nie było tak, że wchodziło się do sklepu i po prostu kupowało. Trzeba było go zamówić, trochę czasu poczekać… Na szczęście agencja, w której pracowałem, miała dobre kontakty z niedalekim Centrum Sony, więc udało się go kupić w miarę szybko (te dobre kontakty zaowocowały zresztą tym, że miałem i telewizor i wieżę również od Sony – ale to długa historia, już nie na tego bloga;).

Pamiętam pierwsze zdjęcia, które nim zrobiłem – makro jakiś kwiatków i zdjęcia twarzy od lustra w łazience (wtedy nie było jeszcze selfie). Tych drugich zrobiłem nim zresztą chyba najwięcej. Wciąż je mam! Oczywiście na tym nie poprzestałem – to nim stawiałem swoje pierwsze kroki w portrecie i ogólnie fotografii osób. Niezbyt udane, chociaż na PLfoto (był kiedyś taki znany serwis) dostały sporo wysokich ocen – ale wtedy chyba każdy miał tam takie noty;). To nim fotografowałem pierwsze w życiu wakacje za granicą – we Włoszech. Strasznie miło to wspominam…

Ale wracając do samego aparatu to nie sądziłem, że go jeszcze mam. Prawdę mówiąc to całkowicie o nim zapomniałem. Kilka dni temu, będąc w rodzinnym domu, dokopałem się do jakiegoś starego pudła. I tam go znalazłem. Razem z łądowarką, baterią (którą jednak musiałem na dniach wymienić) i kartą pamięci – oszałamiającą, bo aż… 128MB!

W czasach, gdy wszyscy wracają do starych Zenitów, ja wracam do starego aparatu cyfrowego. I mam zamiar zrobić nim od czasu do czasu kilka zdjęć! Tymczasem na szybko Krysia z tego Soniaka:

Jak widać, wciąż daje radę! Nawet flash po 14 lat wciąż dobrze doświetla.

To był mój pierwszy i przez długi czas jedyny aparat cyfrowy. Na poważnie zacząłem interesować się fotografią dopiero w 2006 roku, gdy dobrałem się do domowego Zenita 12XP. Potem średni format, cyfrowe lustro Canona… Czyli już sama nuda:)

anastazja, bulwary

Anastazja przy Bulwarach Wiślanych. Tym razem cyfrowo.
Straszny wiatr i chłód. Koniec lata to najgorsza okres w roku -przynajmniej dla mnie.
Ale dzieje się dużo i to jest na plus.

będzie grubo

To będzie gruby Sylwester – Maciek przywiózł sporo starych kaset z domu.
Dziewczyny nie są zachwycone, trudno;)

samsung galaxy camera

W siedzibie National Geographic Polska (i rejonach Służewca) miałem okazje przetestować najnowszy aparat Samsunga: Galaxy Camera. To urządzenie z dotykowym wyświetlaczem (4,8″), możliwością korzystania z kart SIM (3G), działające na… Androidzie 4.1 Jelly Bean™. Tak, dobrze przeczytaliście. Taki smartphone, tylko bez możliwości dzwonienia i wysyłania SMSów.

Moje odczucia? Po pierwsze chciałbym przetestować ten aparat przez trochę dłuższy okres czasu, niż te kilka godzin. Po drugie nie do końca wiem, do kogo jest on skierowany. Jeżeli do osób, które chcą robić ładne i pamiątkowe zdjęcia, to jest na rynku kilka o wiele lepszych aparatów w tej cenie. Jeżeli natomiast do takich jak ja, którzy sporo zdjęć publikują w mediach społecznościowych (Facebook/Twitter/Instagram), to chyba o wiele lepiej sprawdza się tu po prostu dobry smartphone.

Czy bym go kupił? Dla mnie o wiele ciekawszy wydaje się model NX300 z wymiennymi obiektywami (który mógłby się u mnie sprawdzić jako drugi aparat portretowy), kompakty nie są już raczej dla mnie. Jednocześnie wolałbym chyba poczekać do środy na premierę Galaxy Note 3 (znacie moje zamiłowanie do fotografii mobilnej). Ale jeżeli ktoś lubi Androida, nie ma topowego smartphone’a (np. Galaxy S4), a chce klasyczny kompakt, to czemu nie?

Sapecyfikacja:
Samsung Galaxy Camera

* * *

Na koniec jeszcze odrobina prywaty: podczepiałem niedawno Oli domenę Belleoleum.com pod jej bloga na Bloggerze. W komentarzach pod wpisem o nowym adresie, sporo blogerek pytało ją, czy to trudne i drogie do zrealizowania. Postanowiłem więc napisać tekst o tym. Wiem, że podobnych poradników jest w internecie wiele i że Ameryki zapewne w tym poniższym nie odkryję, jednak może komuś się to przyda:

what’s in my bag

zainspirowałem się grupą What’s in your bag? na Flickr i postanowiłem zrobić takie oto zdjęcie:)
oczywiście nie mogło być inaczej: całość tylko na polaroidzie (tutaj z opisami przedmiotów)