tauron nowa muzyka dla h&m – piątek

Tauron Nowa Muzyka i strefa H&M. Fajni ludzie, fajne miejsce, fajna muzyka… No i wszystko w centrum Katowic! Jeżeli nigdy nie byliście to polecam wybrać się za rok. Naprawdę!

Więcej zdjęć na profilu H&M:

tauron nowa muzyka

Festiwal Tauron Nowa Muzyka już tuż tuż. Czujecie to? Ja podobnie jak na Open’erze, tu również będę fotografować dla H&M. Wybieracie się? Jeżeli tak to dobrej zabawy! Może się gdzieś spotkamy… Zdjęcia klasycznie podczas festiwalu na profilu H&M, a po powrocie tu na blogu.

TUTAJ dla zainteresowanych Tauronowa playlista na Spotify.

open’er dla h&m – dzięki!

Zmęczeni jak cholera, ale fajnie było robić zdjęcia na Openerze dla H&M – zwłaszcza z tak fajną ekipą! Nie było drugiej takiej strefy, ta H&M była najlepsza! Na zdjęciu ze mną Natalia Przybylska-Wlazło i Mateusz Kiwak. Oczywiście wielkie dzięki dla Maćka Kiwaka, dla dziewczyn pracujących w strefie (były niesamowite!), dla osób pracujących w dziale z naszywkami (byli tak zapracowani, że nie miłem kiedy się z nimi pożegnać), dla osób z H&M oraz ochroniarzy, z którymi można było fajnie pogadać.

(Ania i Maciek)

Jestem opalony, ze strasznie bolącymi nogami, ale bardzo szczęśliwy!

open’er dla h&m: 3

Wieczory i noce były niesamowite! W tle muzyka koncertów, a w strefie H&M ogrom niesamowitych osób. Super rozmowy przeplatane zdjęciami, czasami pełnymi wygłupów… Strasznie fajne cztery wieczory! Dostałem wolną rękę od H&M, więc poszedłem w swoje klimaty jeżeli chodzi o zdjęcia – nie jestem fotografem eventowym, więc i klasycznych zdjęć eventowych zrobić nie mogłem!

open’er dla h&m: 2

Na tegorocznym Openerze robiłem zdjęcia dla H&M. Wiele niesamowitych osób, sytuacji, stylizacji… Zapraszam na jeden z wpisów na profilu H&M na Facebooku:

open’er dla h&m: 1

Strefa H&M, bardzo fotogeniczna.

gruzja, dzień 3: tbilisi

Poniedziałek.

Klasycznie śniadanie, po które trzeba pójść. No to idziemy. Jakieś parówki, ketchup, chleb… I jeszcze idziemy po ogórek i pomidory malinowe. Piszę to, bo facet ze straganu zagaduje skąd jesteśmy. „Polsza”. Nie wiem czy zrozumiał, bo zaczyna coś mowić o Ukrainie. I nie jestem pewien, ale chyba zrozumiał, że z Ukrainy. Pal licho, nie ma co tłumaczyć. W prezencie od Gruzji dostajemy zielone papryczki. To te ostre? Jak mamy to rozumieć? Po śniadaniu ruszamy w miasto. To będzie dzień porażek.

Najpierw metrem jedziemy do centrum. Tam w McDonalds (pamiętacie? Nie jest to wpis sponsorowany:) kupujemy pyszne lody, a następnie kierujemy główną ulicą w poszukiwaniu internetu do telefonu. Salon Geocell! Wchodzimy, kupujemy trzy karty naładowane po 6GB każda- jakieś 27zł od sztuki. No, teraz jest już idealnie!

Porażka numer 1:
Jedziemy zobaczyć Ministerstwo Transportu. Budynek, jak z klocków LEGO. Robimy kilka zdjęć, ale aby go zobaczyć od drugiej strony, trzeba zejść z dużego wzniesienia prosto na ulicę, na której klasycznie nie ma pasów. Rezygnujemy.

Porażka numer 2:
Opuszczony basen. To musi się udać… ale nie, wszystko tak ogrodzone, że nie da się wejść. Jedyne wejście znajduje się od strony warsztatu z oponami, ale tam stanowczo odmawiają nam wejścia. Trudno, a mogło być tak niesamowicie!

Porażka numer 3:
Ulica Lecha Kaczyńskiego i skwer jego imienia z popiersiem. Strasznie chcę to zobaczyć. Jedziemy autobusem, w którym jest kontrola – ty kontrole w tych autobusikach są co chwila. W Warszawie raz na pół roku, tu raz na 1.5 przejażdżki (raz mieliśmy dwie przystanek po przystanku). Rada dla Polaków: kupujcie bilety, nawet pomimo faktu, że Gruzini to bardzo mili ludzie. Tym bardziej nie wypada jeździć na gapę.

Skweru nie znajdujemy. Ulicę tak, ale tylko na mapach Google – tabliczek nie widzimy. Trudno.

Porażka numer 4:
Dom Ślubów znajduje się tuż obok, więc idziemy. To niesamowity budynek, zaprojektowany z typową gruzińską fantazją. Schodzimy, ale… wszystko pozamykane, ogrodzone, z kamerami! Załamka. Pozostaje popodziwiać go z daleka (po lewej stronie kadru)…

Pozostaje ostatni punkt tego dnia: wieczór na starym mieście. Tam idziemy najpierw na mrożoną kawę (wyśmienita!), herbatę i sernik. Knajpka bardzo fajna (nie pamiętam nazwy), w środku pusto – wszyscy siedzą na zewnątrz. Jako jedyni zostajemy więc w środku, bo cicho i chłodno.

A potem spacerem po starówce. Po drodze natrafiamy na… Warszawę! Bar Warszawa. Zachodzimy, w środku polskie menu… nieśmiało mówię do Roberta, że nawet menu po naszemu na co osoby w środku „zapraszamy, tu wszyscy mówią po polsku”. Zabawna sytuacja, ale jednak postanawiamy iść dalej – szkoda czasu na kolejne zatrzymywanie się na coś do picia – lubelską Perłę (stoi na półkach) możemy równie dobrze wypić w Polsce:)

Gruzja to kraj ZAFASCYNOWANY Stanami Zjednoczonymi. Na każdym kroku! Popatrzcie na te taśmy, którymi oddzielono miejsce jakiegoś wypadku…

Gdy robi się ciemno, idziemy na most XXX. Jest super. Wtedy pojawia się pomysł, aby wjechać kolejką ponownie na szczyt jednego z wzniesień… Jest po 21, jesteśmy już na górze. Ale widok, o cholera!

Wracamy do domu wykończeni. Bijemy rekord kroków: dziś zrobiliśmy ich prawie 27.000! W nocy jest burza – na chwilę pada prąd na całej dzielnicy. Otwarty balkon, chłód i dźwięk padającego deszczu, ciemność. Tbilisi jest niesamowite!

Jutro Kaukaz! Tam zacznie się prawdziwa wyprawa!