dawid, justyna, albania

Albania była bardzo spoko! Taki fajny detoks po strasznym Mediolanie. O ile do tego drugiego nie mam zamiaru wracać prywatnie, to do Albanii chciałbym jeszcze kiedyś pojechać. To kraj wielu miejsc, które chciałbym zobaczyć! To był też wyjazd pełen fajnych sytuacji, o których już nie pisałem, ale i najsilniejszego trzęsienia ziemi w Albanii od 30 lat. Kiedyś będę mógł powiedzieć „byłem tam tego dnia!”.

Justyna zrobiła mi tam wiele fajnych zdjęć. Ja jak to ja, widząc fajne miejsca totalnie przepadam, zaczynam tylko myśleć o fajnym kadrze. Więc na zdjęciach fotografuję coś lub nagrywam GoPro…

Czas powoli zabrać się za materiał wideo. To jednak po weekendzie, bo czeka mnie 2 dniowa duża sesja zdjęciowa – taki szybki powrót do realnego życia.

W 2020 w planach mam tylko jeden wyjazd – z Justyną spędzimy 3 tygodnie w Japonii. Przyznam, że żyję już tym wyjazdem i powoli zaczynam planować konkretne miejsca. To dopiero w czerwcu, ale wiem jak szybko ten czas do wyjazdu zleci.

* * *

Na koniec oczywiście lokalna muzyka. Tym razem tylko jeden kawałek, który jednak katowano dość mocno wszędzie, gdzie leciała muzyka.

błoto słodsze niż miód

Podczas wyjazdu do Albanii towarzyszyła mi niesamowita książka, z której bardzo dużo dowiedziałem się o samych Albańczykach. Czytając ją zrozumiałem również Albanię. Małgorzata Rejmer w „Błoto słodsze niż miód. Głosy komunistycznej Albanii” opowiada o czasach, gdy Albanią rządził Enver Hoxha.

Hoxha pod koniec lat 70 doszedł do wniosku, że Związek Radziecki i Chiny nie są wystarczająco komunistyczne i zerwał z nimi jakiekolwiek stosunki. Zerwał stosunki ze wszystkimi, zamknął granice Albanii i zaczął budować prawdziwy najczystszy komunizm ze stolicą w Tiranie. Dla Albańczyków oznaczało to zamknięcie na świat i nieprawdopodobną biedę oraz codzienny terror. Jako że dookoła byli od teraz sami wrogowie, Hoxha zarządził pokrycie kraju setkami tysięcy schronów i bunkrów. Naród więc głodował i budował te żelbetonowe potworki.

Książka jest zbiorem wspomnień ludzi, którzy przeżyli te czasy i są ich żywym świadectwem. Jest niesamowicie przybijająca i poruszająca, ale uznaję ją za lekturę obowiązkową przed wyjazdem do Albanii. Jeżeli kraj ten kojarzy Wam się tylko z mafią i nielegalnym handlem organami, przeczytajcie ją a następnie pojedźcie do Albanii. Naprawdę warto!

Polecam Wam wywiad z autorką książki:
Małgorzata Rejmer: W Albanii Hoxhy nie mogłeś pomyśleć niczego, co byłoby przeciw systemowi

kruder & dorfmeister

Jeżeli chodzi o winyle to jestem teraz na etapie poszukiwania muzyki, która kształtowała mnie muzycznie lata temu. Deltron 3030, Ugly Duckling, Red Snapper, Kruder & Dorfmeister… Jeżeli chodzi o tych ostatnich, udało mi się właśnie dopaść niesamowite, 5 płytowe wydanie albumu „The K&D Sessions”! Z płyt brzmi absolutnie genialnie, nie do porównania z cyfrowymi plikami. Idealny album na piątkowe wieczory.

Jest jeszcze kilka wydań, które chciałbym mieć w swojej kolekcji. Chociażby „Druqs” i „Selected Ambient Works Volume II” od Aphex Twin. Ale to w swoim czasie też znajdę (chociaż tu ceny tych albumów są już o wiele większe;).

mokotów

red snapper, łódź, skwarek, justynka i trochę codziennej warszawy

Długo szukałem na winylu czegokolwiek starszego z albumów od Red Snappera. Nowych wydań już nie ma, a używanych w krajowym internecie/Allegro/OLX nic, totalnie zero. Z pomocą w końcu przyszedł eBay (i Włochy), gdzie udało mi się ustrzelić fajne wydanie z 2000 roku. „Our aim is to satisfy” to płyta, którą uwielbiam! Poluję na kolejne albumy, pewnie w końcu ustrzelę wszystkie:) Tak sobie myślę, że może powinienem nagrać o tym jakiegoś vloga?

Fajna jest ta Łódź. Chyba nie do życia, ale takiego kilkudniowego wypadu jak najbardziej. Zwłaszcza zdjęciowego. Ja nagrałem tam chyba w miarę ciekawy materiał (jest wpis poniżej), ale i zrobiłem telefonem kilka zdjęć. Jeszcze tam wrócę, bo kilku fajnych miejsc wciąż nie zobaczyłem!

Skwarek, ty wariacie! Jak cię tu nie kochać? Młody zdrowieje, mija alergia i problemy skórne. Jest więc radość – i nasza, i jego. Cholernie lubi podróżować metrem/tramwajem/pociągami. I kocha dzieci – dosłownie lgnie do nich. To dobrze:) Pamiętam, że planowaliśmy na początku Labradora… ale wzięcie Staffika było najlepszą decyzją, jaką podjęliśmy. Ta rasa jest absolutnie fantastyczna!

No a na koniec wiadomo: ukochana Warszawa, dom! Zajęcia z portretu w plenerze i książka o Albanii, jako przygotowanie do wrześniowego wyjazdu (8 dni w Albanii!). Rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego zawsze z ciarkami na plecach. No i spacery po nowej dzielnicy. Do tego metro, robótki graficzne (dawno nic w tym kierunku nie robiłem, ale dziwne uczucie – na szczęście nie muszę już tego robić zawodowo, chociaż wciąż czasami daje mi to satysfakcję) i oczywiście kurs fotografii kulinarnej.

god save queens, backstage

Fajna sesja bieliźniana w fajnym mieszkaniu na Nowogrodzkiej w Warszawie. Dwie świetne modelki i sporo zabawy. Potem wrzucę jakieś polaroidy, a za jakiś czas finalne zdjęcia!

Backstage zrobiła mi Justyna.

ciasteczko?