justynka, dawid, znajomi, asia, wojtek i pkin

Justynka w pociągu, Dawid w lustrze w ostatni dzień w tym roku w Pałacu Kultury i Nauki, Galeria Mokotów w święta (pusta, tylko kino otwarte – a Gwiezdne Wojny nudne). Do tego 35mm 1.8 od Sony – miała być Sigma ze światłem 1.4, ale jak zobaczyłem sample z tego Soniaka oraz jego mały rozmiar to już wiedziałem, że to będzie moje nowe codzienne szkło. Fajna posiadówka u Pauliny i Karola w świetnym towarzystwie no i 4 dniowa sesja zdjęciowa dla Berlin Doner Kebap z Asią w jej studio Odczaruj Gary. Płyta Wojtka (ale o tym już było na blogu) i PKiN na sam koniec.

wojtek sokół, winyl

Wojtek Sokół, czyli dla mnie album roku 2019, bezapelacyjnie. Idealny pod każdym względem. Na winylu brzmiący jeszcze lepiej! Teksty, bity, wydanie… absolutnie idealnie. Trochę mi szkoda, że nie ustrzeliłem limitowanego wydania na kolorowych winylach, ale trudno.

david huerta beltrán

David pochodzi z Meksyku. Obecnie żyje w Warszawie i jak sam mówi „jara się Polską„. Uwielbia zwiedzać inne polskie miasta, jednak najbardziej (poza Warszawą) podoba mu się we Wrocławiu i Zakopanem. Spotykamy się na piwie, ale David zamawia herbatę – jest przeziębiony. Pogoda w Polsce to jedyna rzecz, do której nie może się przyzwyczaić. Zimą w Meksyku jest 10 stopni (w nocy). Rozmawiamy wiele, głównie o tym, jak widzi nas Polaków. Bardzo nas lubi, chociaż mówi, że jesteśmy zawsze smutni, poważni i mało kontaktowi. Ale bardzo punktualni.

kebab girls

Kebab Girls, czyli najlepsza ekipa podczas 4 dniowej sesji zdjęciowej dla Berlin Doner Kebap. Od rana do wieczora, cała masa zdjęć, ale daliśmy radę! Wszystko oczywiście w Studiu Odczaruj Gary. Na zdjęciu (od lewej): Weronika, Asia i Marta.

na zastępstwie

Dziś prowadziłem na zastępstwie fotografię ślubną. W zasadzie eksplorowałem z grupą PKiN w poszukiwaniu ciekawych miejsc. Unikając kamer monitoringu, wpadając na chwilę, trafialiśmy na naprawdę fajne zakątki Pałacu. A wszystko dzięki kiepskiej pogodzie i braku możliwości zrobienia zwykłego pleneru.

kulinarna, alfa, dom alexa, justynka, skwarek, rotunda i las kabacki

Zajęcia z Fotografii Kulinarnej w Akademii Fotografii i przepyszne ciastka, które na koniec pozalewaliśmy płynną czekoladą. Nowy aparat to walka z przyzywczajeniami z Canona, przestawienie się na całkiem inny układ wszystkiego. Ale jest super. Fajny album Alexa, który jest jednocześnie jego pracą dyplomową. Alex jest moim byłym studentem. Super rzecz! Mały Fiat na Brackiej i Justynka na stacji metra.

Skwarek to wariat. Ale okres buntu ma już chyba za sobą, teraz robi się przytulasem. Nie da się nie kochać tej staffikowej mordy! Skwarek kocha Las Kabacki – zwłaszcza, gdy spuścimy go na polanie ze smyczy. Radości nie ma końca. Rycie w ziemi, targanie ogromnych badyli, wykopywanie marchwi… jego żywioł. Niestety ciężko kupić mu zabawkę, która wytrzyma dłużej niż 2-3 godziny w jego silnych szczękach.

Z Asią z OdczarujGary zrobiliśmy fajną sesję dla PKO dla ich restauracji w nowej Rotundzie. Niestety nie mogę nic więcej pokazać, ale naprawdę warto się tam wybrać na ciastko gdy już będzie otwarte. Są przesmaczne – tak samo jak i widoki na Warszawę! Adrian z wózkiem we wnętrzach PKiN podczas naszej modowej sesji wykonanej iPhonem z lampą Protofo C1 (publikowałem to już). Skwarek jak codzień odpoczywający na miękkim dywanie i mój ulubiony Las Kabacki, który kocham o każdej porze roku. Na koniec oczywiście Justynka zrobiła mi i Skwarkowi wspólne zdjęcie podczas jednego z niedzielnych spacerów po Mordorze. Szybko to wszystko zleciało.

Na koniec jeszcze Justynka i Skwarek. Nie mogłem sobie odmówić.

koniec pewnej epoki

Pamiętam, gdy przesiadałem się na pierwszą lustrzankę cyfrową. Tak, swoją przygodę zaczynałem od analogowego Zenita (chyba w 2006 roku). Dopiero w 2008 roku kupiłem używanego Canona 20D. Rany, jaki to był świetny aparat! Kupiłem wtedy do niego obiektyw 50mm ze światłem 1.8. Nie miałem jeszcze pojęcia jakie są różnice pomiędzy aparatami pełnoklatkowymi, a tymi z matrycami APSC. To było dla mnie po prostu cyfrowe lustro! Ta pięćdziesiątka robiła takie świetne portrety! Potem kupiłem równie jasne 85mm… radości nie było końca. Po kilku latach nastąpiła przesiadka na pełną klatkę i tak już pozostało. W komercyjnej jak i prywatnej fotografii, pełna klatka Canona była dla mnie niezastąpiona.

Chyba w 2014 roku kupiłem Fuji X100S, mój pierwszy aparat bezlusterkowy. Zakochałem się w nim – zwłaszcza za cyfrowy wizjer, ale i za jakość zdjęć. Okazało się, że w kieszeni mogę zmieścić aparat ze świetną optyką (co prawda stałą i nie wymienną, ale świetnie rysującą i jasną), który daje mi jakość zbliżoną do lustrzanki. Doszło do tego, że Canon pozostał mi już tylko do komercyjnych sesji, a na wszystkie wyjazdy zacząłem zabierać jedynie X100S.

To kiełkowało. Canon stawał się dla mnie aparatem coraz bardziej odległym. Coraz bardziej myślałem nad tym, aby przesiąść się na coś, co będzie idealne i do zdjęć komercyjnych, jak i wyjazdów. Do tego pierwszego musiałoby być pełnoklatkowym aparatem z dobrą optyką (wyborem jasnych szkieł), a do drugiego w miarę kompaktowe, najlepiej z obiektywem 35mm. I tak w końcu, po 11 latach, przestaję być leśnym dziadkiem z lustrzanką (to tak wyłącznie żartobliwie, cytując Sokoła „jeszcze nie zgred, już nie małolat”;) To naturalny kierunek, który czeka fotografię tak, jak swego czasu przesiadka z klasycznej fotografii analogowej na cyfrową. Przywiązanie do jednego systemu to najgorsza rzecz, jaka może spotkać fotografa.