charków: vlogowo

Mój drugi raz w tym roku na Ukrainie. Tym razem odwiedzam Charków, który leży na dalekim wschodzie Ukrainy. Tam przejadę się Ładą Samarą z Ubera, zabiorę Was na Wieżę Eiffla, potem pokażę Plac Swobody i pierwszy wieżowiec w ZSRR mający… 45000 okien! Będzie trochę metra, bo metro na wschodzie musi być, a także odrobinę gadania. A wszystko nagrane po raz pierwszy od początku do końca na pełnej klatce z obiektywem 20mm!

To jest ten dzień! Z Gliwic przylatuje do nas Grzesiek. We trzech jedziemy zobaczyć cmentarz, na którym spoczywa 4300 polskich oficerów zamordowanych w 1940 roku przez NKWD. Do tego wybierzemy się do Parku Gorkiego, przejedziemy metrem aby zobaczyć świetny mural Gagarina oraz spróbujemy odpalić starą haubicę, aby wystrzelić w kierunku wrogiego nam reżimu.

charków 2

To ostatnia noc w tym przedziwnym, ale na swój sposób fajnym hotelu. Dziś wymeldowanie i przenosimy się do nowego miejsca, bo dołączy do nas przylatujący z Gliwic Grzesiek. Robert nad ranem zrobi mi to poniższe foto. Będę dobrze wspominać to miejsce – pomimo zimnych pomieszczeń, miało fajny klimat.

Czekając na Grześka połazimy po bocznych uliczkach Placu Konstytucji. Dziś jest bardzo szary dzień, momentami jest nawet lekka mżawka. Mamy jednak nadzieję, że pogoda się lekko poprawi – w planach mamy Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu.

Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu to cmentarz wojskowy w Charkowie, w rejonie kijowskim, na Piatichatkach, wzniesiony w latach 1999–2000 według projektu Zdzisława Pidka i Andrzeja Sołygi. Spoczywa na nim 4302 oficerów Wojska Polskiego i polskich cywili zamordowanych w 1940 przez NKWD, a także około 2000 radzieckich Ukraińców, Rosjan i Żydów zamordowanych przez NKWD w latach 1937–1938. Polscy jeńcy wojenni pochowani na cmentarzu zostali w 1940 przewiezieni do Charkowa z obozu w Starobielsku i rozstrzelani w piwnicach Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie.

Na cmentarz jedziemy Uberem. W sumie podobnie jak w czerwcu w Kijowie, tu również często korzystamy z tego środka komunikacji. Po pierwsze jest tania i szybka, a po drugie można się przejechać często jakąś fajną, starą Ładą. Jest więc klimat!

Wracamy do miasta. Łazimy ulicami, idziemy zobaczyć jakiś mural Gagarina, trochę metra. Nic specjalnego. Dzień zakończymy na piwie i pizzy w jakimś poleconym przez Grześka lokalu.

home office w charkowie

Prawdziwy home office w Charkowie na Ukrainie. Na pierwszym foto tworzę pierwszy wpis na bloga, na drugim nagrywam cycatą bohaterkę ukraińskiej telewizji śniadaniowej do vloga. Takie życie.

Robert, dzięki za zdjęcia.

charków 1

20 km od granicy z Federacją Rosyjską – Charków, Ukraina. Nigdy nie byłem tak blisko Paryża jak wczoraj. Oczywiście musi być w typowo wschodnim stylu – wschodnia Wieża Eiffla stoi na parkingu przed wielką galerią handlową. A dookoła stare, walące się domy.

Powietrze jest tu straszne, a poranki są przeraźliwie zimne. Ale dajemy jakoś radę. W końcu to prawdziwy wschód, bez przelewek. To już nie jest Kijów z czerwca.

ukraina, charków!

Na zakończenie roku miała być większa wyprawa, ale nie wyszło. Trudno, uda się w 2022. Teraz wracam na wschód i Ukrainę, na której już w tym roku byłem. Tym razem jednak o chłodniejszej porze roku i w całkowicie innym miejscu. Czas na niesamowity Charków, do którego lecę z Robertem. Na miejscu dołączy do nas również Grzesiek, więc szykuje się krótka, ale bardzo fajna wyprawa!

W międzyczasie zapraszam na:
instagram.com/emefef

Tam na bieżąco będę starał się wrzucać zdjęcia jak i krótkie klipy na insta stories z wyprawy. Wszystko oczywiście w miarę dostępności internetu, a z tym niestety nie wiem jak tam jest. Trzymajcie kciuki!

* * *

Jeżeli macie chwilę, to zapraszam na Youtube.
Tam znajdziecie kilka filmików z moich poprzednich wyjazdów:
youtube.com/emefef