białoruś: witebsk – mińsk

Pociąg z Witebska do Mińska. W środku wszystko pokryte drewnem, wnętrza pamiętają zapewne lata 60. Po prawej starsza kobieta rozwiązuje krzyżówki, na stoliczku przed nią dwie szklanki po herbacie z logo białoruskich linii kolejowych. Po prawej jakiś chłopak – zmęczony marzyciel. Z tylu ktoś śpi w umieszczonej na korytarzu kuszetce. Z przodu kobieta z synem – za chwilę będzie ją zasłaniał prześcieradłem, aby mogła się przebrać. Potem ich miejsce zajmą dwie pracownice kolei – jedna będzie niesamowicie ładna. Pośród tych osób i my z Robertem, w tym upale i zaduchu. Taki jest wschód, takie są nasze wyprawy. Ale lubimy to, ma to swój klimat! Wkrótce Mińsk!

białoruś: witebsk

Rezerwując miejsca noclegowe w Witebsku nie do końca wiemy, co jest grane: 94% miejsc jest już zarezerwowane! Sprawdzamy inne miasta i tam jedynie po 10-14%… Mają tam jakiś szczyt gospodarczy lub coś podobnego? No nic, pozostaje nocleg z innymi 10 osobami w pokoju – dla hardkorów!

Na miejscu wszystko się wyjaśnia: przez cztery najbliższe dni będzie się tu odbywać festiwal Słowiański Bazar. To takie nasze Opole, ale bardziej międzynarodowo (może bardziej taka słowiańska Eurowizja). Tak, to wiele wyjaśnia – i faktycznie, w mieście są dosłownie tłumy ludzi!

Międzynarodowy Festiwal Sztuk „Słowiański Bazar w Witebsku” – festiwal muzyczny, organizowany od 1992 w Witebsku. Impreza organizowana jest pod patronatem władz państwowych, a gościem na niej bywa sam Alaksandr Łukaszenka. W latach 1988 i 1990 w Witebsku odbywał się Festiwal Piosenki Polskiej (na potrzeby którego zbudowano w 1988 witebski amfiteatr), jako przeciwwaga dla Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Został on następnie zamieniony na odbywający się dorocznie od 1992 Festiwal „Słowiański Bazar” na którym występują głównie wykonawcy z byłego ZSRR, ale także debiutanci z innych krajów. W 1994 miała tu swój pierwszy występ zagraniczny polska piosenkarka Anna Maria Jopek.

Jest grubo, ale trudno – liczyliśmy na to, że zobaczymy prawdziwą twarz Witebska. Nic z tego, może kiedy indziej. Ruszmy w miasto, w końcu wciąż jest tu trochę do zobaczenia…

Plac Zwycięstwa to oczywiście kolejny przerost formy nad treścią – kolejny pomnik dla 'wspaniałych’ radzieckich żołnierzy. Oczywiście robi to wrażenie, jednak staje się powoli nudne – te wszystkie pomniki zaczynają zlewać mi się w jeden. No nic, upamiętnić warto.

Z tym Słowiańskim Bazarem są niezłe jaja. Pojechaliśmy poczuć wschód i klimat Witebska i akurat natrafiliśmy na ich wersję Opola. No dobra, trudno. Chociaż zobaczymy lub posłuchamy Łukaszenki, też jakaś atrakcja. Całe centrum zamknięte, wszędzie żołnierze Specnazu – przeszukują, sprawdzają… Masakra. Mamy z Robertem gaz łzawiący (tak na wszelki wypadek), więc zostwiamy go gdzieś w krzakach – wrócimy po niego później…

Gdy jesteśmy już przed amfiteatrem, słyszymy nagle charakterystyczną nutę… Chwila, czy to nie… kolorowe jarmarki? Cholera, na scenie zaczęła grać Maryla Rodowicz! Po chwili mamy potwierdzenie – prowadzący skanduje „Maryla RADAWICZ”. Ta śpiewa kawałek po polsku i kawałek po rosyjsku, na widowni ekstaza, wśród ludzi za nami również. Zajebiście! Przyjechaliśmy na wschód, a trafiliśmy na Marylę Rodowicz. Mogło być gorzej? Chyba nie.

Fajny jednak ten Witebsk. Niestety mamy lekko skrzywiony wizerunek tego miasta, przez festyn nie zobaczyliśmy jego prawdziwej twarzy, ale i tak będziemy go wspominać raczej bardzo miło.

Mi w pamięci najbardziej zostanie nasza wyprawa trolejbusem do McDonaldsa – to tak, jakbyśmy jechali na warszawski Targówek, aby zjeść hamburgera. Ale mniejsza z tym. Najzabawniej było gdy wracaliśmy – podjechały trzy trolejbusy linii 4, więc wsiedliśmy do pierwszego – a tam raban, biegnie do nas kobieta od biletów żeby wysiadać (pomimo że jechali nim ludzie) i żeby wsiadać do ostatniego. Po dziś dzień nie wiem, czemu nie mogliśmy pojechać ani pierwszym, ani drugim.

białoruś: wróciliśmy

Kilka szalonych dni na Białorusi – to, czego mi było potrzeba! Było genialnie, pogoda dopisała, miejsca również. Tym razem, tak jak wspominałem w poprzednim wpisie, pojechaliśmy na pełnym luzie. Zdjęć zrobiłem o wiele mniej niż zawsze, więc nie będzie tu klasycznej relacji dzień po dniu – wszystko opiszę za kilka dni w 1-2 wpisach (chyba że coś mi się odmieni:)

Białoruś polecam niezmiennie wszystkim, bo to fantastyczny kraj z wschodnim klimatem! Podczas wyjazdu zrobiliśmy również trochę materiału przy pomocy GoPro. Jak Robert to fajnie zmontuje to wrzucę to również i tu na bloga. Gruzja, Białoruś (dla mnie drugi raz w tym roku)… a w planach mamy kolejną fajną wyprawę. Trzymajcie kciuki!

Trailer z wyprawy: