lwów-kijów: dzień 3

Wtorek.

Wstajemy z rana i ruszamy na Majdan. To normalny dzień, ludzie spieszą się do pracy. Na samym placu dużo takich osób, tylko przechodzących w biegu do metra lub autobusu. My na spokojnie spacerujemy i fotografujemy. Całość jest naprawdę przygnębiająca… Największe wrażenie robią zdjęcia zastrzelonych oraz tarcze, którymi protestujący zasłaniali się przed kulami. Nie do opisania, trzeba to zobaczyć na własne oczy.

Potem ruszamy w kierunku Pomnika Ojczyzny. Po drodze wysiadamy na Moście Metra na stacji Dnipro. Ukraińskie metro jest ogromne i położone bardzo głęboko. Ponad 2 minuty jazdy ruchomymi schodami, aby dojechać do stacji? Zobaczcie:

Pomnik Ojczyzny jest ogromny! Robi spore wrażenie. Spacerujemy, fotografujemy. Wsród eksponatów (czołgi, wozy opancerzone) stoją rownież te zdobyte w 2014 i 2015 w walkach na wschodzie. To również dowód na udział wojsk rosyjskich w walkach z ukraińską armią – czołgi i wozy BTR miały osprzęt, którym armia ukraińska nigdy nie dysponowała więc nie mógł być zdobyty przez separatystów podczas walk.

Powoli zachodzi słońce. Mamy jeszcze chwilę więc ruszamy w kierunku Stadionu Olimpijskiego na którym odbył się finał Euro 2012. Zachodzimy od tylu od strony jednego z pozimów parkingów. Pusto, w dziwnym stanie… Całość nie robi najlepszego wrażenia. Może to jednak tylko takie wrażenie – zwłaszcza, że nie mamy ani czasu, ani możliwości na dokładne obejrzenie go.

Wracamy do hotelu. Po drodze zakupy.
Jutro planujemy muzeum awiacji.

lwów-kijów: dzień 1

Niedziela.

6:40. Ruszamy z Robertem do Lwowa. Akcja dziwna i lekko szalona – nie lecimy samolotem, ani nie jedziemy pociągiem. Jedziemy z Igorem poznanym poprzez serwis BlaBla. My, Igor i 4 Ukrainców. Jedzie się jednak całkiem fajnie i po 7 godzinach jesteśmy na granicy w Medyce. Tam wyjątkowo pusto. Niemiła celniczka po polskiej stronie i uśmiechnięty celnik po ukraińskiej. Może miała zły dzień, rozumiem.

Lwów wita nas chłodem i lekką mżawką. Idziemy na dworzec kupić bilet na nocny pociąg do Kijowa. Na dworcu przychodzi po nas Pavlo. Pavlo wiele lat mieszkał w Warszawie – ja poznałem bo kiedyś na wernisażu Roberta. Idziemy do niego do mieszkania. Jego mama robi nam pyszną herbatę i kanapki. Rozmawiamy trochę o Polsce, a potem o Ukrainie, Majdanie, walkach, zmianach… Pavlo tam był. Opowiada nam o tym, ja jestem zafascynowany. Mamy dość podobny pogląd na przyszłość Ukrainy, Polski…

Jest już noc, ale mamy jeszcze sporo czasu do pociągu. Ruszamy na miasto. Lwów nocą ma specyficzny klimat, bardzo podobny do Odessy w której byliśmy rok temu – ciemne ulice, mało światła, a jak już to żółte, specyficzne. Mijamy wiele ciekawych miejsc – m.in. dom w którym mieszkał Józef Piłsudski, czy pięknie oświetloną Operę Lwowską.

Docieramy do centrum. Tam zachodzimy na pielmieni. Fajny klimat, bardzo ukraiński wystrój, a w tv odpowiednik naszego disco polo. Szybka decyzja – zamawiamy jeszcze wódkę i ogórki. Za przyjaźń polsko-ukraińską! Zimna, smakuje wyśmienicie.

Dworzec i pociąg. Prycze nie sprawiają najlepszego wrażenia, ale damy radę. Oby do rana. Robert wyjmuje dwie puszki Pepsi. Szukam słuchawek… chyba je zgubiłem po drodze. Trudno, niech komuś służą. Kładę się, wyjmuję iPada i zaczynam opisywać dzień pierwszy.

warszawa we mgle

Lubię Warszawę we mgle! Bardzo. 11 listopada wyjątkowo spokojny. Nie wiem co się stało, ale w tym roku nie zdemolowano miasta. Chwała za to! Druga część korporacyjnej sesji zdjęciowej dla fajnej firmy farmaceutycznej. Prowadziłem warsztaty fotografii mody w Akademii Fotografii. bardzo fajni ludzie, fajnie spędzony czas. Pierwsza część sesji zdjęciowej – tu wspólnie z Robertem. Kawa i wizyta w Grandessie u Przemka. A dzień wcześniej wypad z Robertem na lotnisko Chopina. Gdy tylko pojawiła się chwila dobrej pogody, pobiegłem do Łazienek Królewskich. Selfie #wewindzie i obróbka zdjęć, a w tle przemówienie Kopacz tuż przed ciszą wyborczą…

drugie selfie

Super wieczór spędzony z Alicją i Asią w SŁOIKU. Dzięki dziewczyny, jesteście niesamowite! Jednocześnie to moje drugie selfie, jakie wrzuciłem na Instagram. Słońce, Żoliborz. Chwila, przez którą słońce oświetliło połowę tego budynku tworząc na sufitach balkonów niesamowite gradienty! Cóż za widok. Spacer, cały piątek na spacerze. Dawno nie zrobiłem tyle kilometrów pieszo – ostatnio tylko rower i rower. Zdjęcie z Olą, Kasią i Marceliną pod Gdański Business Center i cudowny widok z PKiN o 9 rano. Klasycznie na koniec Wisła i… rower:)

stacja zero

Stacja Zero, takie skojarzenie. Uwielbiam filmy, które dzieją się na jakiś stacjach kosmicznych. Mała załoga, jakiś międzygalaktyczny ładunek i podróż. W pewnym momencie coś się wydarza, ludzie zaczynają ginąć. Czy na tej ogromnej stacji jest ktoś oprócz nich? Muszą to sprawdzić, wybrać się w najodleglejsze zakamarki tego zimnego kolosa…

myśliciele

Czas na kolejne podsumowanie! Ostatnie było chyba w sierpniu… Ale ten czas szybko leci. Powyżej Mokotów, a poniżej dobre spotkanie z Pawłem Hajnosem w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. Dzięki! Dom Kultury Służew i lemoniada z Robertem (którego namówiłem do zrobienia mi kilku zdjęć). Szalona sesja z Iloną (zdjęcia wkrótce w portfolio i na blogu) oraz warszawskie spacery i pierwszy raz na sesji, ale od tej drugiej strony – to mi robiono zdjęcia i wideo. Grill ze znajomymi, a wśród drzew ten niesamowity zachód słońca. Muranów (który bardzo lubię) i Wisła. Japońska restauracja Uki Uki i robiące się wideo dla Ambasady Japonii (Robert robił), a w tle bardzo ładne Japonki. Na Instaxach Robert i Asia (Odczarujgary.pl). Klasycznie po raz kolejny Wisła i rower.

#iphoneonly: tu i tam

Zapraszam do pobierania drugiej z trzech części albumu #IPHONEONLY. Tą część postanowiłem poświęcić podróżom. Przeróżnym – i tym bliskim, i tym dalszym. Znajdziecie tu te bardziej przyziemne wyprawy: Polska (Siedlce, Lublin, Zamość) czy wschód (Białoruś, Ukraina, Mołdawia, Naddniestrze). 220 stron, ponad 245 zdjęć.

Link do strony z albumem:
markoff.pl/books/iphoneonly