sesja dla xiaomi, obrony, skwarek, grecja, kosowo i cała reszta mojego życia

Czas na chyba najdłuższe podsumowanie na tym blogu. Ostatnie publikowałem chyba w czerwcu, więc trochę czasu minęło. Zacznę od laptopa Asusa, którego testowałem właśnie dla Asusa i Fotopolis (tekst wkrótce). Justynka zrobiła mi do tego testu kilka zdjęć. Robiłem również niesamowitą sesję dla Xiaomi, która docelowo trafi aż na 25 rynków. Cały dzień pracy w fajnym domu w podwarszawskim Konstancinie z niesamowitą ekipą. Efekty wkrótce.

Jak co roku czas na obrony dyplomowe w Akademii Fotografii. Tym razem byłem w jury z Oskarem i Federico – najlepsza ekipa ever! Ogomna duma z Konrada Mullera, który robił u mnie dyplom o wyborach w mniejszości niemieckiej. Dalej zrzuty ze spaceru z psem, niesamowitej mgły w Warszawie, zakrwawionej Pragi (ta dzielnica to istny stan umysłu) oraz zajęć w Akademii.

Saloniki w Grecji, które już były na blogu w formie fotograficznej, to miejsce bardzo osobliwe. Razem z Justyną realizowałem tam przez kilka dni duży międzynarodowy projekt (z fajnymi ludźmi z Grecji i Włoch), więc od 9 do 13 praca, a potem wolne i łażenie po mieście. Dużo pysznego jedzenia, dużo smacznych drinków i sporo kilometrów w nogach. Fajne miejsce!

Razem z OnlyOnly realizowałem we Władysławowie fajne wideo dla LOTTO. Dwa dni spędzone w ośrodku sportowym, cała masa fajnych osób oraz naprawdę fajna pogoda jak na drugą połowę września. A wcześniej prosta sesja zdjęciowa dla Displate. Podczas sesji próbowałem kupić bilety na Legię, ale nie udało się. Chyba pierwszy raz w życiu było aż tylu chętnych!

Kosowo! Ta wyprawa również była na blogu (zwłaszcza polecam 3 odcinki vloga na Youtube!). Strasznie fajny kraj (o czym pisałem już pewnie w starszych wpisach), z przyjemnością bym tam kiedyś jeszcze wrócił. Kosowo sprawiło, że w 2024 wracam na Bałkany – tym razem do Bośni i Hercegowiny.

Rodzinny dom w Lublinie, który muszę dość mocno ogarnąć. Więc znalazłem w nim sporo pozostałości z mojej młodości (cała masa pirackich płyt czy starych aparatów). Dodatkowo pierwszy raz od chyba 12 lat miałem okazję pospacerować po miejscach, które znam z dzieciństwa, a zmieniły się obecnie nie do poznania.

Dużo spacerowania po Pradze, zajęcia w Akademii, ulewne deszcze, wygrana Legii (w meczu na który się nie udało kupić biletów więc pozostała relacja w C+). Do tego inny mecz Legii na który udało się dostać z Łukaszem i Mateuszem, pyszna bubbletea z Justyną, sporo spacerowania po centrum Warszawy i ponownie Lublin – tym razem tylko z psiakiem, taki nasz męski wypad. Na koniec Nocny Market i ulubiony balkon w naszym mieszkaniu.

Kasia Russ na moich zajęciach z portretu plus świetna publikacja na 100 lecie Sadyby, którą wydała fundacja Justyny. No i oczywiście Skwarek podróżujący ze mną pociągiem do Lublina. Na jednym ze zdjęć inny staffik czyli Loki – pies Andrzeja. To był piękny okres tego roku.

kosowo: vlogowo

Kosowo zawsze wydawało mi się odległe, nie do zdobycia, mafijne, niebezpieczne, skorumpowane… Wszystko co najgorsze zawierało się w moich wyobrażeniach właśnie w nazwie tego najmłodszego (wciąż przez wiele państw świata nieuznawanego) kraju. Jak jest faktycznie? Postanowiłem sprawdzić. Zapraszam Was na pierwszy odcinek z tego niesamowitego kraju.

Bardzo chciałem tu przyjechać! Do miasta, które w 2004 roku było świadkiem niesamowitego wybuchu nienawiści Albańczyków do Serbów. Obecnie, tych drugich tu nie ma. Pozostały po nich tylko zniszczone domy oraz spalone świątynie…

Czas na miejsce, które obok Narwy było moim podróżniczym marzeniem: kosowską Mitrowicę! Miasto, które jest takim bałkańskim Hebronem – miejscem podzielonym na dwie części: albańską i serbską. A pomiędzy nimi most, którego chroni NATO. Strona Serbska, którą Wam pokażę, to ruski mir zamknięty na bardzo małym obszarze. Są „Z-etki”, są serbskie flagi, jest i bieda.

estonia: vlogowo

To mój rekord – 9 vlogów z jednego wyjazdu! Jestem strasznie dumny z tych materiałów, bo wyszły naprawdę fajnie! Mam nadzieję, że jeszcze w tym roku pobiję ten rekord. I to mocno!

—

No to jazda, zaczynam 2 tygodnie w Estonii. Najpierw Tallinn! W tym odcinku zapraszam Was najpierw do opuszczonej hali widowiskowo-sportowej Linnahall, którą wybudowano specjalnie na Igrzyska Olimpijskie w… Moskwie. Potem zabiorę Was na Memoriał Ofiar Komunizmu – niesamowity obelisk usytuowany tuż nad Bałtykiem. Tam też polatam dronem. Po chwili odpoczynku skoczymy do niesamowitego Muzeum Morza, w którym wejdę do środka podwodnego okrętu wojennego, a na koniec skoczę na najbardziej modną dzielnicę imprezową Tallinna… która trochę mnie rozczaruje.

Pogoda dramat – strasznie silny wiatr i co chwila deszcz. Ja i tylko ja (nikogo nie spotkam na szlaku) idę tuż przy klifie – czego nie robi się dla przygody? Potem pokażę Wam fajną latarnię, na którą oczywiście wejdę. To będzie super dzień w Paldiski!

Czas na wybranie się do miasteczka oddalonego 50km od Tallinna. Pogoda nie dopisuje, ale ryzykuję i jadę. Opłaciło się! Na miejscu się wypogadza i mogę zwiedzić teren, na którym mieściła się kiedyś kopalnia oraz więzienie. Po zamknięciu obu, woda zalała część budynków więzienia i można to teraz zwiedzać! Prawdziwy sztos miejscóweczka. Na koniec skoczę do sklepu i pogadam o cenach w Estonii – a jest momentami cholernie drogo!

Spełniło się jedno z moich marzeń podróżniczych: przyjechałem do Narwy! Miasta, które dzieli jedynie mały most od Federacji Rosyjskiej. Krótki kawałek betonu oddzielający NATO od Rosji! Na dodatek Narwa jest najbardziej rosyjskim miastem w Unii Europejskiej – większość stanowią tu Rosjanie. Estończykiem jest obecnie jedynie co 20 mieszkaniec miasta.

Drugi i zarazem ostatni dzień w Narwie, bo powoli czas ruszać dalej w Estonię. W tym odcinku pokażę Wam kilka atrakcji z których słynie to miasto (bo to nie tylko most, który jest granicą pomiędzy Unią Europejską a Rosją). Będą też i tańce z jakimiś babciami!

Jadę do Parnu (czyli Parnawy) – miasta, które było kiedyś stolicą polskiego województwa. Nie żartuję. Teraz nazywane jest takim naszym Sopotem, czyli kurortem do wypoczywania. Ja mam zamiar naładować tam baterie przed kolejną częścią estońskiej wyprawy. Nie byłbym jednak sobą gdybym nie przeszedł milionów kilometrów i nie pokazał Wam jakiś fajnych miejsc!

Czas na Sareme, czyli największą z wysp Estonii: jadę do największego miasta wyspy – Kuressaare. Tam już na starcie jest problem z Bookingiem, więc na jakieś 2 godziny zostaję bezdomny bez możliwości powrotu na kontynentalną część Estonii. Ale jakoś daję radę! Potem pokażę wam krater po meteorycie w Kaali. Będzie też piknik, konserwa, piwo i gadanie o życiu. Estonia jest cudowna!

Wracam do Tallinna aby zobaczyć miejsca, których nie dałem rady ogarnąć na początku estońskiej wyprawy. Płynę więc na wyspę Naissaar, gdzie w 1918 roku powstała Sowiecka Republika założona przez rosyjskich marynarzy! To nie żart, słyszeliście o tym? Republika przetrwała niecałe trzy miesiące. Potem na wyspie była rosyjska baza, gdzie stacjonowała Armia Czerwona oraz produkowano miny morskie. Co za miejsce! Zapraszam.

To mój ostatni pełny dzień w Estonii. Tym razem pokażę Wam wodospad (taki prawdziwy, serio) a potem osiedle, które było wzorem radzieckiego projektowania. Niestety jak to bywało za żelazną kurtyną – nie wszystko wyszło tak, jak wyjść miało. Film zakończę przewspaniałym zachodem słońca w porcie w Tallinnie. Zakochałem się w Estonii!

podsumowanie: estonia z telefonu

Czas na podsumowanie, ale tym razem inne bo nie codziennego życia, a wyjazdu do Estonii który był totalnym sztosem! Zdjęcia podzieliłem na serie i wyjątkowo, wrzuciłem je od najstarszych do najnowszych (serie), a nie jak zawsze w podsumowaniach od najnowszych do najstarszych.

Wyprawę zaczynam od Tallina, czyli stolicy Estonii. Pogoda kiepska, zimno i deszcz. Jest tak źle, że w krótkich spodenkach muszę pierwszego dnia chodzić po mieście, gdzie jest 13-14 stopni i mocny wiatr z co chwila padającym deszczem. Jestem strasznie zły, bo pogoda tydzień wcześniej zapowiadała 25-27 stopni. Drugiego dnia jest minimalnie lepiej, więc zwiedzam byłą halę sportową wybudowaną z okazji olimpiady w… Moskwie, potem Pomnik Ofiar Komunizmu (genialny!) a na koniec Muzeum Morza (również genialne).

Rummu, czyli małe miasteczko położone 50km od Tallina, gdzie kiedyś znajdowała się kopalnia oraz więzienie. Tam właśnie znajduje się obecnie kilka zatopionych w wodzie budynków, a nad nimi górują wysokie góry piaskowe. Radość ogromna, zwłaszcza że pogoda dopisuje i nie ma zapowiadanej ulewy. Kolejnego dnia Paldiski, czyli wspaniałe klify i latarnia morska. Pogoda straszna – wiatr taki, że teraz z perspektywy czasu wiem, że jestem idiotą idąc brzegiem klifu. Ale co za przygoda! Latarnia morska wspaniała, udaje mi się wejść ma samą górę. Magiczne miejsce, polecam każdemu.

Narwa od bardzo dawna była moim podróżniczym marzeniem. I właśnie je spełniam! To miasto, które od Rosji dzieli malutki most i wąska rzeka Narwa. Wszystko jest takie namacalne, bliskie, dziwne, nierealistyczne… Wspaniałe miejsce, jestem strasznie szczęśliwy że udało mi się tu przyjechać. Zwłaszcza, że to również bardzo fajne miejsce pod względem okolicy. To miejsce, w którym chciałbym zostać jeszcze z jeden dzień. W miejscowym Lidlu połowa produktów pochodzi z Polski. Nawet ma polskie etykiety, co jest niesamowicie specyficzne. Jestem jakieś 500m od Federacji Rosyjskiej w sklepie, w którym czuję się jak w Polsce.

Parnawa i Kuressaare. Pierwsze miejsce to taki nasz Sopot, ale jednak o wiele fajniejsze. Przede wszystkim dlatego, że mniej jest tu ludzi. A to ogromna zaleta, przynajmniej dla mnie! Mam fajne mieszkanie, co prawda trochę od centrum, ale z tarasikiem. Kawka, cisza, las obok a za lasem piękna otwarta przestrzeń i woda. A tam ani jednej osoby. Najlepiej!

Kuressaare to natomiast największe miasto największej estońskiej wyspy – Saremy. Tam jadę autokarem, potem płynę promem i ponownie dalej autokarem. Przez chwilę jestem bezdomny, bo Booking zjebał rezerwację. Ale ogarniam i mam nocleg rodem z polskiego PRLu, który… jest naprawdę klimatyczny. Niestety trochę padają mi plany i nie jadę w miejsce, o którym również marzyłem. Trudno, po prostu ciężko tam dotrzeć. Gdy w Polsce planowałem wyjazd, to wydawało mi się to łatwiejsze. Na miejscu oczekiwania spotkały się z rzeczywistością. Tak bywa, ale i tak jest genialnie. Zwłaszcza, że znajduję zamiennik dla nieudanych planów: jadę zobaczyć krater Kaali. Kiedyś uderzył tu meteoryt.

Na koniec zmieniam plany i zamiast to Tartu, wracam do Tallinna. Tu mam jeszcze plany, które nie wypaliły wcześniej. I to jest strzał w dziesiątkę! Pogoda jest z goła inna niż gdy tu przyjechałem prawie dwa tygodnie temu. Najpierw to czego nie udało mi się zobaczyć na początku wyprawy, czyli mała wyspa Naissaare, na której kiedyś, przez niecałe 3 miesiące, istniała Sowiecka Republika! Po II Wojnie Światowej znajdowała się tam radziecka baza wojskowa oraz fabryka min przeciwokrętowych. Zobaczę również wspaniały wodospad. W autokarze poznaję turystów z Belgii – emerytów, ale niesamowicie pozytywnych! W samym Tallinie poznam również Władymira, który podpity podejdzie popatrzeć jak latam dronem…

To jest najlepszy wyjazd jaki przeżyłem! Podróżowanie samemu to coś genialnego.

obrony dyplomowe i cała reszta

Jak co roku czas na obrony dyplomowe w Akademii Fotografii. I jak zawsze większość dyplomów naprawdę super! Ja w tym roku miałem dyplomantów zarówno w AF Warszawa, jak i w Krakowie (gdzie prowadzę online zajęcia z mody). Na jednym ze zdjęć z Joanną – moją dyplomantką, która zrobiła naprawdę wspaniały dyplom z którego jestem bardzo dumny jako jej promotor. Na koniec świetna whisky u Maćka i Ani.

Odpalam w nocy AleKino, a tam Bartek w głównej roli. Bartka znam z zajęć wideo w AF. Kupiłem nowe GoPro 11, zamieniając starą 8 właśnie na nie. Do tego mediamod aby podłaczyć mikrofon RODE Wireless Go II. Przyda się podczas najbliższego wyjazdu! Z Justynką i Skwarkiem w lesie na spacerach. Do tego zajęca online ze studentami z Krakowa. Książki Marcina Ciszewskiego po prostu uwielbiam! Fantom nie zawiódł – przeczytałem w niecałe dwa dni.

osiedle dudziarska

Osiedle Dudziarska na warszawskiej Pradze przez mieszkańców było nazywane gettem. Po obu stronach tory, spalarnia śmieci i zakład karny dla kobiet, a w środku wybudowane przez miasto trzy bloki – 200 mieszkań. Zwykli ludzie wymieszani ze skrajną patologią. Obecnie nikt już tu nie żyje, a bloki zostały zabezpieczone – zamurowano okna jak i wszystkie wejścia. Mi jednak udało się dostać do środka! Zapraszam na ten wyjątkowy odcinek, gdzie najpierw opowiem Wam o samym osiedlu, a potem zabiorę Was w podróż w czasie – wejdziemy do środka jednego z budynków, eksplorując jego cztery piętra!

dużo się działo, bardzo dużo

Praca w Akademii latem to dużo zajęć w plenerze, podczas których, gdy grupa realizuje konkretne zadania, ja spaceruję, pomagam im, ale i też czasami coś sobie pofotografuję telefonem. Na Spotify trafił pierwszy odcinek mojego podcastu Pogadajmy – pracuję nad kolejnymi odcinkami. Warsztaty wideo i moja grupa realizująca szalone wideo „Mordercza Opona 2”. Na koniec selfie w lustrze windy w PKiN jakich było już w podsumowaniach wiele.

Kwietna łąka to projekt, który współrealizuje fundacja Justyny. Wybraliśmy się więc na sadzenie jednej z takich łąk. Dodatkowo zrobiłem im z tego ciekawe wideo. Fajna sprawa, jak będziecie mieli czas się tym zainteresować to polecam. Przy okazji odwiedziliśmy szalone alpaki. Na koniec oczywiście moje nowe rejony i las, który mam jakieś 15 minut spacerem od mieszkania. Cudo!

Noc Muzeów w Warszawie uwielbiam. Nie, nie ze względu na muzea, bo do tych w tą noc wyjątkowo ciężko się dostać (zawsze mnie fascynowały te kolejki do nich, gdy w normalne dni można się wybrać bez stania w nich, a często wciąż za darmo). Lubię ją za klimat nocny oraz cała masę foodtrucków. Moim i Justyny ulubionym jest ten z zapieksami – to już taka nasza tradycja, że co roku, idziemy tam głównie ze względu na nie. Same zapiekanki są genialne.

Zajęcia online ze studentami z Krakowa i fotografia mody, którą dla nich prowadzę. Do tego wspaniała potańcówka na 100-lecie Sadyby. Wylegujący się na balkonie Skwarek i zaliczenie z portretu, które robiłem dla studentów w Warszawie.

Na koniec tego wpisu cała masa zdjęć głownie ze spacerów. Najpierw opuszczone osiedle Dudziarska, gdzie udało mi się wejść do jednego z zamurowanych budynków, a potem moje okolice. Zakochałem się w Pradze Południe – to miejsce pełne nieziemskich kadrów! No i te lasy i rezerwaty w bliskiej odległości, od których się uzależniłem. Dodatkowo poznałem w nich już kilku lokalnych meneli, którzy opowiedzieli mi o Pradze wiele ciekawych historii. Ale to temat na inny wpis, a może i nawet filmik…