wojna w ukrainie: borodzianka 2

Tak wygląda ruski mir w praktyce. Borodzianka to pierwsze miasto na drodze Rosjan do Kijowa. To tu Rosjanie dokonywali pierwszych strasznych zbrodni. To tu ostrzeliwali dla zabawy okna domów, strzelali do każdego napotkanego znaku drogowego, bramu wejściowej na posesję…

wojna w ukrainie: borodzianka 1

Tak w Borodziance żyli rosyjscy żołnierze. Syf, alkohol i wszechobecny smród. Czuli się pewnie jak u siebie w domu. Dla mnie to pierwszy kontakt z wojną w życiu. I pierwszy raz trafiam do takiego miejsca. Już przed przyjazdem tu wiedziałem z czym będę miał do czynienia, ale to co zobaczyłem…

wojna w ukrainie: przedmieścia kijowa

„Dobry wieczór, my z Ukrainy”. Tak się zaczyna ten kultowy kawałek, który można usłyszeć w filmikach Sił Zbrojnych Ukrainy ukazujących niszczenie rosyjskich wojsk. Dziś na przedmieściach Kijowa widzieliśmy to co pozostało z marzenia Putina o zajęciu stolicy Ukrainy. Oczywiście malutki procent tego całego zniszczonego żelastwa. Robiąc te zdjęcia miałem w głowie właśnie ten utwór.

dobra ekipa we lwowie

Pierwszy dzień po przyjeździe do Ukrainy: super spotkanie na pysznych żeberkach i dobrym piwie z Nazarem i Pavlo. Zdjęcie zrobił Robert (od lewej). Na drugi dzień ruszamy w stronę Kijowa i miejsc, które były okupowane przez rosyjskie wojsko.

wracamy na ukrainę!

Wracamy na Ukrainę. Gdy pod koniec 2021 wracaliśmy z Robertem z Charkowa, mieliśmy plan aby w marcu wrócić i pojechać do Mariupola. Niestety wybuchła wojna. Rosjanom na szczęście nie udało się zająć stolicy. My pojedziemy zobaczyć Lwów, Kijów i okoliczne miasteczka. Co będzie dalej? Zadecydujemy na miejscu.

W międzyczasie zapraszam na:
instagram.com/emefef

Tam na bieżąco będę starał się wrzucać zdjęcia jak i krótkie klipy na insta stories z wyprawy. Wszystko oczywiście w miarę dostępności internetu. Trzymajcie kciuki!

* * *

Jeżeli macie chwilę, to zapraszam na Youtube.
Tam znajdziecie wiele filmów z moich poprzednich wyjazdów:
Łotwa
Armenia
Czarnogóra
Ukraina: Charków
Ukraina: Kijów
Norwegia: Bergen

charków: vlogowo

Mój drugi raz w tym roku na Ukrainie. Tym razem odwiedzam Charków, który leży na dalekim wschodzie Ukrainy. Tam przejadę się Ładą Samarą z Ubera, zabiorę Was na Wieżę Eiffla, potem pokażę Plac Swobody i pierwszy wieżowiec w ZSRR mający… 45000 okien! Będzie trochę metra, bo metro na wschodzie musi być, a także odrobinę gadania. A wszystko nagrane po raz pierwszy od początku do końca na pełnej klatce z obiektywem 20mm!

To jest ten dzień! Z Gliwic przylatuje do nas Grzesiek. We trzech jedziemy zobaczyć cmentarz, na którym spoczywa 4300 polskich oficerów zamordowanych w 1940 roku przez NKWD. Do tego wybierzemy się do Parku Gorkiego, przejedziemy metrem aby zobaczyć świetny mural Gagarina oraz spróbujemy odpalić starą haubicę, aby wystrzelić w kierunku wrogiego nam reżimu.

charków 2

To ostatnia noc w tym przedziwnym, ale na swój sposób fajnym hotelu. Dziś wymeldowanie i przenosimy się do nowego miejsca, bo dołączy do nas przylatujący z Gliwic Grzesiek. Robert nad ranem zrobi mi to poniższe foto. Będę dobrze wspominać to miejsce – pomimo zimnych pomieszczeń, miało fajny klimat.

Czekając na Grześka połazimy po bocznych uliczkach Placu Konstytucji. Dziś jest bardzo szary dzień, momentami jest nawet lekka mżawka. Mamy jednak nadzieję, że pogoda się lekko poprawi – w planach mamy Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu.

Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu to cmentarz wojskowy w Charkowie, w rejonie kijowskim, na Piatichatkach, wzniesiony w latach 1999–2000 według projektu Zdzisława Pidka i Andrzeja Sołygi. Spoczywa na nim 4302 oficerów Wojska Polskiego i polskich cywili zamordowanych w 1940 przez NKWD, a także około 2000 radzieckich Ukraińców, Rosjan i Żydów zamordowanych przez NKWD w latach 1937–1938. Polscy jeńcy wojenni pochowani na cmentarzu zostali w 1940 przewiezieni do Charkowa z obozu w Starobielsku i rozstrzelani w piwnicach Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie.

Na cmentarz jedziemy Uberem. W sumie podobnie jak w czerwcu w Kijowie, tu również często korzystamy z tego środka komunikacji. Po pierwsze jest tania i szybka, a po drugie można się przejechać często jakąś fajną, starą Ładą. Jest więc klimat!

Wracamy do miasta. Łazimy ulicami, idziemy zobaczyć jakiś mural Gagarina, trochę metra. Nic specjalnego. Dzień zakończymy na piwie i pizzy w jakimś poleconym przez Grześka lokalu.